تهدید حواریون (قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

خداوند در قرآن حواریون را در صورت کفرورزی، پس از نزول مائده آسمانی، تهدید به عذاب بی‌نظیر کرده است.

---

حواریون به عذاب بی‌نظیر خدا، در صورت کفرورزی، پس از نزول مائده آسمانی، تهدید شدند.
«اذ قال الحواریون یـعیسی ابن مریم هل یستطیع ربک ان ینزل علینا مائدة من السماء قال اتقوا الله ان کنتم مؤمنین• قال الله انی منزلها علیکم فمن یکفر بعد منکم فانی اعذبه عذابـا لا اعذبه احدا من العــلمین؛ در آن هنگام که حواریون گفتند: ‌ای عیسی بن مریم (علیه السلام) ! آیا پروردگارت می‌تواند مائده‌ای از آسمان بر ما نازل کند؟ او (در پاسخ) گفت: از خدا بپرهیزید اگر با ایمان هستید! • .... • خداوند (دعای او را مستجاب کرد و) فرمود: من آن را بر شما نازل می‌کنم ولی هر کس از شما بعد از آن کافر گردد (و راه انکار پوید)، او را مجازاتی می‌کنم که احدی از جهانیان را چنان مجازات نکرده باشم.»

۱.۱ - عذاب بی نظیر

جهت اصلی در این عذابی که مخصوص به قوم مسیح است همان درخواستی است که خودشان کردند و در نوع خود بی‌نظیر و مخصوص به خودشان می‌باشد، بنا بر این اگر خداوند دعایشان را مستجاب کند، بجا است که در صورتی که کفر بورزند عذابی بچشند که آن هم در نوع خود بی‌نظیر باشد.
از همین جا روشن می‌شود که مراد از" عالمین" عالمهای جمیع اعصار است نه تنها عالمهای زمان آنان، برای اینکه امتیازی که خدا به آنان داد منحصر به امت معاصرشان نبود، بلکه آنان را از جمیع اهل عالم و برای همیشه ممتازشان کرد. و نیز از اینجا معلوم می‌شود که جمله" فانی اعذبه عذابا لا اعذبه احدا من العالمین" گر چه وعید شدیدی است به عذاب سختی، لیکن کلام ناظر به این نیست که شدت و دردناکی این عذاب از تمامی عذابها بیشتر است، بلکه ناظر به این است که این عذاب در باب خود عذابی است بی‌نظیر میان همه امت‌ها که به این امت مخصوص می‌باشد.

۱.۲ - مقصود از عذاب

مقصود نوعی از عذاب است که احدی جز آنها، گرفتار آن نشده‌اند. آنها پس از نزول مائده، سزاوار چنین عذابی شدند، زیرا پس از دیدن چنین معجزه‌ای که برای تنبیه انسان از کفر، خیلی قوی بود، کافر شدند و مصلحت بود که دچار عذابی بشوند که اختصاص بخود آنها داشته باشد، همانطوری که معجزه هم به آنها اختصاص داشت.

---