توبه و امداد خدا (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
توبه منافقان از گناهان خود، منشا
امداد الهی آنان می گردد.
ان المنـفقین... ولن تجد لهم نصیرا(منافقان در پایینترین درکات دوزخ قرار دارند؛ و هرگز یاوری برای آنها نخواهی یافت! (بنابر این، از طرح دوستی با دشمنان
خدا، که نشانه
نفاق است، بپرهیزید!))
الا الذین تابوا...(مگر آنها که
توبه کنند، و
جبران و اصلاح نمایند، به (دامن
لطف) خدا، چنگ زنند، و
دین خود را برای
خدا خالص کنند؛ آنها با
مؤمنان خواهند بود؛ و خداوند به افراد باایمان،
پاداش عظیمی خواهد داد.)
بر اساس آیات
قرآن کریم از بین بردن ریشه های
نفاق و صفات زشت آن شرایطی دارد. یکی از آن شرائط و یا به عبارت دیگر یکی از آن عواملی که ریشههای نفاق را میخشکاند توبه است، یعنی برگشتن به سوی خدای تعالی و این برگشتن وقتی نافع است که شخص تائب آنچه را که تا کنون از خود تباه ساخته اصلاح کند، اگر
جان پاک خدادادی خود را آلوده کرده، باید با رژیمهایی که هست آن آلودگیها را پاک کند و این اصلاح نیز نتیجهای نمیدهد، مگر آنکه
انسان خود را از خطر لغزش و
انحراف به خدا بسپارد و از او
عصمت و مصونیت بخواهد یعنی
کتاب خدا و
سنت پیغمبرش را پیروی کند زیرا راهی به سوی خدا نیست مگر آن راهی که خود او معین فرموده، از آن گذشته هر راهی دیگر راه
شیطان است. باز این اعتصام کار را تمام نمیکند و سود نهایی را نمیرساند مگر وقتی که انسان
دین خود را خالص برای خدا کند و اتفاقا اعتصام هم در همین
اخلاص معنا میدهد، برای اینکه
شرک،
ظلم است، آن هم ظلمی که آمرزیده و بخشیده نمیشود و وقتی بیماردلان توبه کردند و اصلاح مفاسد خویش نمودند و به خدای عزّوجلّ نیز اعتصام جستند و دین خود را خالص برای خدا نمودند، در آن هنگام
مؤمن حقیقی خواهند بود و ایمانشان آمیخته با شرک خواهد بود و آن وقت است که از خطر نفاق ایمن شده، خودشان راه گم شده را پیدا میکنند.
در
تفسیر منیر برای اصلاح منافقین مراحل سه گانهای را ذیل
آیه ۶۳
سوره نساءبیان میکند که عبارتند از:
الف) روگرفتن از آنها، قبول نکردن
عذر خواهیشان و اینکه هرگز با آنها از راه گشاده رویی و احترام برخورد نکردن(روشن است که همه این مسائل به خاطر نفاق آنهاست نه مسئله دیگری).
ب)
پند و
اندرز، بیم دادن و
نصیحت دلسوزانه به گونهایکه آنها را به تامل وادارد و دلهایشان را نرم گرداند تا شاید با اندکی
تفکر به اشتباه خود پی برده از روی حقیقت
ایمان بیاورند.
ج) ترساندن شدید، تا آنجا که اگر در نفاقشان اصرار نمایند به ایشان وعده
مرگ داده شود و به آنها فهمانده شود که بدتر از کفارند.
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «توبه و امداد خدا».