• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

جلمد

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



جَلمَد (بر وزن عقرب) یا جلمود یکی از مفردات نهج البلاغه به معنای صخره و سنگ سخت که حضرت علی (علیه‌السلام) در نامه‌ای به معاویه و آفرینش زمین و ... از این واژه استفاده نموده است.



جَلمَد (بر وزن عقرب) یا جلمود به معنای صخره و سنگ سخت، آمده است.


امام (صلوات‌الله‌علیه) در شعری به نقل از شاعر بنی اسد، خطاب به معاویه نوشته است: اگر من به سوی تو آمدم حق است که خداوند برای انتقام از تو، مرا به سوی تو بفرستد و اگر تو به طرف من آمدی، مانند قول برادر بنی اسد خواهد بود که گفته است: «مستقبلین ریاح الصیف تضربهم بحاصب بین اغوار و جلمود؛ روبرو بودید با طوفان‌های تابستان که می‌زد آن‌ها را با خرمنی از غبارها و سنگ‌ها.»
امام (علیه‌السلام) در رابطه با خلقت زمین نیز فرموده است: «و جبل جلامیدها ... فارساها فی‌ مراسیها؛ آفرید صخره‌ها و کوه‌های زمین را و آن‌ها را در قرارگاه خود ثابت و استوار کرد.»
در خطبه ۱۹۱ نیز این واژه آمده است.

این واژه سه ‌بار در «نهج البلاغه» آمده است.


۱. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۵۴، نامه۶۴.    
۲. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۲۸، خطبه۲۱۱.    
۳. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۱۳۲، خطبه۱۹۱.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «جلمد»، ص۲۲۷-۲۲۶.    






جعبه ابزار