• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

جلمد

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


جَلمَد (بر وزن عقرب) یا جلمود یکی از مفردات نهج البلاغه به معنای صخره و سنگ سخت که حضرت علی (علیه‌السلام) در نامه‌ای به معاویه و آفرینش زمین و ... از این واژه استفاده نموده است.


جَلمَد (بر وزن عقرب) یا جلمود به معنای صخره و سنگ سخت، آمده است.

امام (صلوات‌الله‌علیه) در شعری به نقل از شاعر بنی اسد، خطاب به معاویه نوشته است: اگر من به سوی تو آمدم حق است که خداوند برای انتقام از تو، مرا به سوی تو بفرستد و اگر تو به طرف من آمدی، مانند قول برادر بنی اسد خواهد بود که گفته است: «مستقبلین ریاح الصیف تضربهم بحاصب بین اغوار و جلمود؛
[۱] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۵۴، نامه۶۴.    
روبرو بودید با طوفان‌های تابستان که می‌زد آن‌ها را با خرمنی از غبارها و سنگ‌ها.»
امام (علیه‌السلام) در رابطه با خلقت زمین نیز فرموده است: «و جبل جلامیدها ... فارساها فی‌ مراسیها؛
[۲] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۲۸، خطبه۲۱۱.    
آفرید صخره‌ها و کوه‌های زمین را و آن‌ها را در قرارگاه خود ثابت و استوار کرد.»
در خطبه ۱۹۱
[۳] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۱۳۲، خطبه۱۹۱.    
نیز این واژه آمده است.
این واژه سه ‌بار در «نهج البلاغه» آمده است.

۱. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۵۴، نامه۶۴.    
۲. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۲۸، خطبه۲۱۱.    
۳. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۱۳۲، خطبه۱۹۱.    


قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «جلمد»، ص۲۲۷-۲۲۶.    


رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
جعبه ابزار