• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

جمّ (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




جَمّ (به فتح جیم و تشدید میم)، یکی از مفردات به کار رفته در قرآن کریم به معنای کثیر و بسیار است.



جَمّ (به فتح جیم و تشدید میم)، به معنای کثیر و بسیاراست.
[۵] شرتونی، سعید، اقرب الموارد.



(وَ تَاْکُلُونَ التُّراثَ اَکْلًا لَمًّا وَ تُحِبُّونَ الْمالَ حُبًّا جَمًّا) لمّ به معنی جمع کردن و جمع شده هر دو آمده است چنانکه جمّ نیز چنین است ولی در آیه شریفه صفت مراد است نه مصدر یعنی: «میراث را یکجا می‌خورید (اکلی که شامل نصیب خود و دیگران است) و مال را بسیار دوست می‌دارید.» «جمّ» فقط یکبار در قرآن ذکر شده است.


در نهج البلاغه حکمت ۱۴۷ آمده که به کمیل فرمود: ««اِنَّ هَیهُنَا لَعِلْماً جَمّاً... لَوْ اَصَبْتُ لَهُ حَمَلَةً»». در اینجا (سینه مبارکش) علم بسیاری هست‌ ای کاش برای آن حامل پیدا می‌کردم.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۲، ص۵۲.    
۲. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج۶، ص۳۰.    
۳. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص۲۰۰.    
۴. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۳، ص۴۳۸.    
۵. شرتونی، سعید، اقرب الموارد.
۶. فجر/سوره۸۹، آیه۲۰.    
۷. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۱۰، ص۳۵۳.    
۸. سید رضی، نهج البلاغه، حکمت۱۴۷، ص۴۹۶.    
۹. عبده، محمد، نهج البلاغه، حکمت۱۴۷، ج۳، ص۱۸۷.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "جم"، ج۲، ص۵۲-۵۳.    






جعبه ابزار