جهاد و محسنان (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
یکی دیگر از آثار
جهاد قرار گرفتن در زمره نیکوکاران است.
تلاش در راستای
جهاد ، باعث قرار گرفتن در زمره
نیکوکاران است.
وکاین من نبی قـتل معه ربیون کثیر فما وهنوا لما اصابهم فی سبیل الله وما ضعفوا ومااستکانوا والله یحب الصـبرین• فـاتـهم الله ثواب الدنیا وحسن ثواب الاخرة والله یحب المحسنین. .
چه بسیار پیامبرانی که مردان الهی فراوانی به همراه آنان
جنگ کردند! آنها هیچ گاه در برابر آنچه در راه خدا به آنان می‌رسید، سست و ناتوان نشدند (و تن به تسلیم ندادند) و خداوند
استقامت کنندگان را دوست دارد. • از این رو خداوند پاداش این جهان، و پاداش نیک آن جهان را به آنها داد و خداوند
نیکوکاران را دوست می‌دارد
. . ذلک بانهم لا یصیبهم ظما ولا نصب ولا مخمصة فی سبیل الله ولا یطـون موطئـا... ان الله لا یضیع اجر المحسنین.
سزاوار نیست که اهل
مدینه ، و بادیه نشینانی که اطراف آنها هستند، از رسول خدا
تخلف جویند و برای حفظ جان خویش، از جان او چشم بپوشند! این بخاطر آن است که هیچ تشنگی و خستگی، و گرسنگی در راه خدا به آنها نمی‌رسد و هیچ گامی که موجب
خشم کافران می‌شود برنمی دارند، و ضربه‌ای از
دشمن نمی‌خورند، مگر اینکه به خاطر آن، عمل صالحی برای آنها نوشته می‌شود زیرا خداوند پاداش نیکوکاران را تباه نمی‌کند!
و مسلما پاداش یک به یک آنها را از خداوند بزرگ دریافت خواهند داشت، " زیرا خدا پاداش نیکوکاران را هیچگاه ضایع نمی‌کند" (ان الله لا یضیع اجر المحسنین).
" همچنین هیچ مال کم یا زیادی را در مسیر جهاد،
انفاق نمی‌کنند" (و لا ینفقون نفقة صغیرة و لا کبیرة) " و هیچ سرزمینی را برای رسیدن به میدان جهاد و یا به هنگام بازگشت زیر پا نمی‌گذارند، مگر اینکه تمام این گامها، و آن انفاقها، برای آنها ثبت می‌شود" (و لا یقطعون وادیا الا کتب لهم).
" تا سر انجام خداوند این اعمال را به عنوان بهترین اعمالشان پاداش دهد.
والذین جـهدوا فینا... وان الله لمع المحسنین.
و آنها که در راه ما (با
خلوص نیت) جهاد کنند، قطعا به راه‌های خود، هدایتشان خواهیم کرد و خداوند با نیکوکاران است.
از تعبیر «محسنین» درباره مجاهدان، استفاده می‌شود و بر اساس یک قول، مقصود از جهاد در آیه، جهاد با
کفار است.
بعضی گفته‌اند: " معنای معیت، و به عبارتی دیگر بودن خدا با محسنین این است که: خدا یاری شان کند، و اینکه مساله جهاد، که محتاج به
نصرت است جلوتر آمده، خود قرینه است بر اینکه کلمه" مع" به همین معنای نصرتی است که ما گفتیم". و این وجه، وجه بدی نیست.
از این بهتر نظریه آن مفسر دیگر است که: کلمه" مع" را به معیت
رحمت و عنایت تفسیر کرده، چون شامل نصرت و یاری او و سایر اقسام عنایات خدای
سبحان با بندگان محسن او خواهد بود، چون او کمال
عنایت را به ایشان دارد، و رحمتش شامل حال ایشان است، و این معیت اخص از معیت وجودی است که در جمله" و هو معکم این ما کنتم" آمده، برای اینکه خدا از نظر وجود با تمامی موجودات و انسانها هست، چه نیکان و چه بدان، ولی با محسنین بودنش معیت مخصوصی است که گفتیم بنا بر تفسیر اول معیت
نصرت و معونت، و بنا بر تفسیر دوم معیت
رحمت و عنایت است.
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «جهاد و محسنان (قرآن)»
