• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

جوح (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



جَوْح(به فتح جیم) یکی از مفردات نهج البلاغه به معنای هلاک کردن و مستاصل کردن که حضرت علی (علیه‌السلام) در نامه‌ای خطاب به معاویه و در بیانی در مورد نکوهش غفلت از مرگ، از این واژه استفاده نموده است.



جَوْح (به فتح جیم) به معنای هلاک کردن و مستاصل کردن آمده است. چنان‌که گفته می‌شود: «جاج الشی‌ء جوحاً، استاصله.»


امام (صلوات‌الله‌علیه) در نامه‌ای خطاب به معاویه می‌نویسد: «فاراد قومنا قتل نبیّنا و اجتیاح اصلنا؛ قوم قریش خواست پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) ما را بکشد و ریشه ما را بخشکاند.»
امام (علیه‌السلام) در بیانی دیگر نسبت به نکوهش غفلت از مرگ فرموده است: «ثم قد نسینا کلّ واعظ و واعظة و رمینا بکل فادح و جائحة؛به علاوه ما هر واعظ و اندرز دهنده‌اى را فراموش كرده‌ايم در حالى كه هدف حوادث سنگين و آفات نابود كننده قرار گرفتيم (با اين حال چه جاى غفلت و فراموشى است؟!.»
واژه «جائحه» به معنای آفت هلاک کننده آمده است.


این دو بار در «نهج البلاغه» آمده است.


۱. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۶۸، نامه۹.    
۲. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۹۰، حکمت۱۲۲.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «جوب»، ص۲۳۹.    






جعبه ابزار