• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

جوح (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


جَوْح(به فتح جیم) یکی از مفردات نهج البلاغه به معنای هلاک کردن و مستاصل کردن که حضرت علی (علیه‌السلام) در نامه‌ای خطاب به معاویه و در بیانی در مورد نکوهش غفلت از مرگ، از این واژه استفاده نموده است.


جَوْح (به فتح جیم) به معنای هلاک کردن و مستاصل کردن آمده است. چنان‌که گفته می‌شود: «جاج الشی‌ء جوحاً، استاصله.»

امام (صلوات‌الله‌علیه) در نامه‌ای خطاب به معاویه می‌نویسد: «فاراد قومنا قتل نبیّنا و اجتیاح اصلنا؛
[۱] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۶۸، نامه۹.    
قوم قریش خواست پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) ما را بکشد و ریشه ما را بخشکاند.»
امام (علیه‌السلام) در بیانی دیگر نسبت به نکوهش غفلت از مرگ فرموده است: «ثم قد نسینا کلّ واعظ و واعظة و رمینا بکل فادح و جائحة؛
[۲] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۹۰، حکمت۱۲۲.    
به علاوه ما هر واعظ و اندرز دهنده‌اى را فراموش كرده‌ايم در حالى كه هدف حوادث سنگين و آفات نابود كننده قرار گرفتيم (با اين حال چه جاى غفلت و فراموشى است؟!.»
واژه «جائحه» به معنای آفت هلاک کننده آمده است.

این دو بار در «نهج البلاغه» آمده است.

۱. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۶۸، نامه۹.    
۲. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۹۰، حکمت۱۲۲.    


قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «جوب»، ص۲۳۹.    


رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
جعبه ابزار