جوف (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
جَوْف (به فتح جیم) یکی از مفردات
نهج البلاغه به معنای درون که
حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص ضرورت شناخت
دنیا و توصیف
مورچه از این واژه استفاده نموده است.
جَوْف (به فتح جیم) به معنای درون، آمده است. چنان‌که گفته می‌شود: «الجوف من الانسان: بطنه و من البیت و غیره: داخله.»
امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره ضرورت شناخت دنیا فرموده است: «مثل الدنیا کمثل الحیّه لیّن مسّها و السّم الناقع فی جوفها؛
مثل دنیا مثل آن
ماری است که هنگام دست کشیدن نرم، ولی
زهر درون آن کشنده است.»
امام (علیه‌السلام) در
خطبه ۱۸۵ در توصیف مورچه می‌فرماید: «لو فَکّرْتَ فی مَجاری اکْلِها، فی عُلُوِّها و سُفْلِها، و ما فی الجَوفِ مِن شَراسِیفِ بَطْنِها؛
اگر در مجاری خوراک و بالا و پایین مورچه و اطراف و پهلوهای شکمش و در چشم و گوشش بیندیشی، از
آفرینش او شگفت زده می‌شوی.» .
این واژه دو بار در «نهج البلاغه» آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «جوف»، ص۲۴۱.
