• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حارث بن هشام (قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


حارث (حرث) بن هشام بن مغیره، مکنا به ابوعبدالرحمن، از قریش تیره بنی مخزوم، از سران شرک بود.


حارث (حرث) بن هشام بن مغیره، مکنا به ابوعبدالرحمن، از قریش تیره بنی مخزوم، از سران شرک
[۱] الاستیعاب، ابن عبد البر، ج۱، ص۳۰۱.    
[۲] اسدالغابه، ابن اثیر، ج۱، ص۶۴۴.    
و «مؤلفة قلوبهم» بود.
[۳] السیرة النبویه، ابن هشام، ج۴، ص۴۹۳.
برخی مفسران ذیل آیه ۱۲۸ آل عمران،
[۴] آل عمران/سوره۳، آیه۱۲۸.    
وی را در شمار کسانی دانسته‌اند که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) روز احد آنها را لعنت کرد
[۵] جامع البیان، طبری، ج۱۴، ص۱۸۱.    
[۶] الدرالمنثور، سیوطی، ج۴، ص۳۲۳.    
؛ نیز مقصود از «ائمة الکفر» در آیه ۱۲ توبه،
[۷] توبه/سوره۹، آیه۱۲.    
رؤسای قریش از جمله حارث بن هشام
[۸] اسباب النزول، واحدی، ص۲۴۳.    
[۹] روض الجنان، ابوالفتوح رازی، ج۹، ص۱۸۲.
و ذیل آیه ۶۰ توبه
[۱۰] توبه/سوره۹، آیه۶۰.    
در شمار افرادی ذکر شده که رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) برای تالیف قلوب ایشان سهمی از صدقات را به آنان بخشید.
[۱۱] جامع البیان، طبری، ج۱۴، ص۳۱۳.    
[۱۲] الجامع لاحکام القرآن، قرطبی، ج۸، ص۱۶۶.


(لیس لک من الامر شی ء او یتوب علیهم او یعذبهم فانهم ظالمون) درباره علت نزول این آیه (آیه ۱۲۸ آل عمران) نیز روایات متعددی نقل شده است از جمله پس از آنکه دندان و پیشانی پیامبر در جنگ "احد" شکست، و آن همه ضربات سخت بر پیکر مسلمین وارد شد، پیامبر از آینده مشرکان نگران گردید و پیش خود فکر می‌ کرد چگونه این جمعیت قابل هدایت خواهند بود و فرمود "کیف یفلح قوم فعلوا هذا بنبیهم و هو یدعوهم الی ربهم": "چگونه چنین جمعیتی رستگار خواهند شد که با پیامبر خود چنین رفتار می‌کنند در حالی که وی آنها را بسوی خدا دعوت می‌ کند".
آیه فوق نازل شد و به پیامبر ص دلداری داد که تو مسئول هدایت آنها نیستی بلکه تنها موظف بتبلیغ آنها می‌ باشی".
[۱۳] تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی، ج۳، ص۱۰۱.    


«فقاتلوا ائمة الکفر» با رؤسای کفر و گمراهی پیکار کنید، و اینکه بالخصوص دستور پیکار با آنان را صادر فرموده بدانجهت است که آنان ‌اند که پیروان خود را گمراه کنند، و حسن گفته: منظور همه کفار هستند زیرا هر کافری پیشوای خویش است در کفر و بی ایمانی و پیشوای دیگران است در دعوت بسوی کفر. و ابن عباس و قتاده گفته ‌اند: منظور همان رؤساء و بزرگان قریش هستند مانند: حارث بن هشام، و ابو سفیان بن حرب، و عکرمة بن ابی جهل، و سایر رؤسای قریش که پیمان شکنی کردند. و حذیفة بن یمان (یکی از اصحاب رسول خدا صلی الله علیه و آله) می‌گفت: اهل این آیه پس از این خواهند آمد.
[۱۴] ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن، شیخ طبرسی، ج۱۱، ص۳۰.


۱. ↑ الاستیعاب، ابن عبد البر، ج۱، ص۳۰۱.    
۲. ↑ اسدالغابه، ابن اثیر، ج۱، ص۶۴۴.    
۳. ↑ السیرة النبویه، ابن هشام، ج۴، ص۴۹۳.
۴. ↑ آل عمران/سوره۳، آیه۱۲۸.    
۵. ↑ جامع البیان، طبری، ج۱۴، ص۱۸۱.    
۶. ↑ الدرالمنثور، سیوطی، ج۴، ص۳۲۳.    
۷. ↑ توبه/سوره۹، آیه۱۲.    
۸. ↑ اسباب النزول، واحدی، ص۲۴۳.    
۹. ↑ روض الجنان، ابوالفتوح رازی، ج۹، ص۱۸۲.
۱۰. ↑ توبه/سوره۹، آیه۶۰.    
۱۱. ↑ جامع البیان، طبری، ج۱۴، ص۳۱۳.    
۱۲. ↑ الجامع لاحکام القرآن، قرطبی، ج۸، ص۱۶۶.
۱۳. ↑ تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی، ج۳، ص۱۰۱.    
۱۴. ↑ ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن، شیخ طبرسی، ج۱۱، ص۳۰.


فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «حارث بن هشام».    



جعبه ابزار