در حالات امام صادق (علیهالسّلام) و نماز آوردهاند: «وروی انّ مولانا جعفر بن محمّد الصّادق (علیهالسّلام) کان یتلوا القرآن فی صلاته، فغشی علیه فلمّا افاق سئل ما الّذی اوجب ما انتهت حاله الیه؟ فقال: ما معناه: ما زلت اکرَر آیات القرآن حتّی بلغت الی حال کانَنی سمعتها مشافهة ممَن انزلها.
» امام صادق (علیهالسّلام) به طوری در نماز، قرآن میخواند، که غش میکرد، پس چونکه به هوش میآمد، از او سؤال میشد، چه چیزی باعث شد که این حال به شما دست دهد؟ فرمودند: معنای این است که، همواره تکرار میکنم آیات قرآن را، تا به حالی میرسم که آیات قرآن را با گوشهایم از کسی که آن را فرو فرستاده میشنوم.