• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حسن بن احمد سبیعی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: حسن بن احمد سبیعی

ابومحمد حسن بن احمد سبیعی همدانی از خاندان سبیعی حلب بود و حدیث را نزد علمایی چون محمد بن حبان و طبری آموخت.
او را حافظ، موثق و متمایل به تشیع دانسته‌اند.
سبیعی نزد سیف‌الدوله جایگاه ویژه‌ای داشت و کتاب التبصرة فی فضل العتره المطهره را نگاشت.
وی در ۱۷ ذی‌حجه ۳۷۱ق درگذشت.


ابومحمد حسن بن احمد بن صالح سَبیعی هَمْدانی کوفی حلبی (۳۷۱ق)، خاندان سبیعی اهل حلب بودند و درب السبیعی در حلب منسوب به آنهاست.
[۱] ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۱۶، ص۲۹۶.    


سبیعی نزد کسانی چون محمد بن حبان بصری، احمد بن‌ هارون بردیجی و محمد بن جریر طبری علم حدیث را فراگرفت. علمای رجال اهل سنّت او را حافظ، موثق و محتاط در حدیث دانسته؛ ولی گفته‌اند وی اخلاق بد و ناپسندی داشته است. کسانی چون دارقطنی، ابونعیم اصفهانی و محمد بن حسن بن بکیر از او روایت کرده‌اند.
[۲] خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۸، ص۲۱۳.    


حسن سبیعی را کثیرالسفر، عالی الروایه، آشنا به علم رجال، کثیرالحدیث و متمایل به تشیع وصف کرده‌اند. او نزد سیف‌الدوله جایگاه و منزلتی نیکو داشت و زمانی در حلب به خاطر تبحر و استادیش در علم حدیث مورد توجه وزیر ابوالفتح جعفر بن فضل قرار گرفت و از موقعیت ویژه‌ای برخوردار شد.
[۳] ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۲۶، ص۴۹۵.    


کتاب التبصرة فی فضل العتره المطهره اثر سبیعی است.

ابومحمد حسن سبیعی در هفدهم ذی‌حجه سال ۳۷۱ هجری از دنیا رفت.
[۴] صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۱۱، ص۲۹۲.    

(دیگر منابع:
[۵] ذهبی، محمد بن احمد، تذکره الحفاظ، ج۳، ص۱۱۰.    
[۶] ابن عساکر، علی بن حسن، تهذیب تاریخ دمشق، ج۱۳، ص۱۵.    
[۷] ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایه، ج۱۱، ص۲۹۸.    
[۸] ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی، المنتظم، ج۱۴، ص۲۸۲.    
[۹] ابن تغری بردی، یوسف، النجوم الزاهره، ج۴، ص۱۳۹.    
[۱۰] ذهبی، محمد بن احمد، العبر، ج۲، ص۱۳۴.    
[۱۱] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۵، ص۶.    
[۱۲] کحاله، عمررضا، معجم المؤلفین، ج۳، ص۱۹۹.    
[۱۳] ابن عماد حنبلی، عبدالحی، شذرات الذهب، ج۱۱، ص۲۴۵.    
[۱۴] حاجی خلیفه، مصطفى بن عبدالله، کشف الظنون، ج۴، ص۲۸۰.
)
۱. ↑ ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۱۶، ص۲۹۶.    
۲. ↑ خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۸، ص۲۱۳.    
۳. ↑ ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۲۶، ص۴۹۵.    
۴. ↑ صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۱۱، ص۲۹۲.    
۵. ↑ ذهبی، محمد بن احمد، تذکره الحفاظ، ج۳، ص۱۱۰.    
۶. ↑ ابن عساکر، علی بن حسن، تهذیب تاریخ دمشق، ج۱۳، ص۱۵.    
۷. ↑ ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایه، ج۱۱، ص۲۹۸.    
۸. ↑ ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی، المنتظم، ج۱۴، ص۲۸۲.    
۹. ↑ ابن تغری بردی، یوسف، النجوم الزاهره، ج۴، ص۱۳۹.    
۱۰. ↑ ذهبی، محمد بن احمد، العبر، ج۲، ص۱۳۴.    
۱۱. ↑ امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۵، ص۶.    
۱۲. ↑ کحاله، عمررضا، معجم المؤلفین، ج۳، ص۱۹۹.    
۱۳. ↑ ابن عماد حنبلی، عبدالحی، شذرات الذهب، ج۱۱، ص۲۴۵.    
۱۴. ↑ حاجی خلیفه، مصطفى بن عبدالله، کشف الظنون، ج۴، ص۲۸۰.


• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «حسن بن احمد سبیعی»، ج۲، ص۱۷۰.


رده‌های این صفحه : درگذشتگان سال 371 هجری | شخصیت‌های قرن 4 (قمری) | علمای قرن 4 (قمری) | مؤلفان قرن 4 (قمری) | محدثان حلب قرن 4 (قمری)
جعبه ابزار