حسن نقّار
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوعلی حسن بن داوود بن حسن بن عون نقار کوفی قریشی اموی (م.
۳۵۲ق) در
کوفه سکونت داشت. او در علوم
قرائت،
لغت،
نحو و
حروف تبحر داشت و ۴۳ سال امام جماعت
مسجد جامع کوفه بود. شاگردان برجسته‌ای مانند
زید بن ابی بلال و
احمد بن یوسف کوفی داشت. آثار او شامل "
قرائه الاعشی"، "
اللغة فی مخارج الحروف" و "
اصول النحو" است. وی در سال ۳۵۲ هجری در کوفه درگذشت.
وی از
قبیله قریش و طایفه
بنی امیه بود که در کوفه سکونت داشت و نزد
ابومحمد قاسم بن احمد و دیگران علم قرائت را آموخت.
او در علوم قرائت، لغت، نحو و حروف استاد بود و
قرآن را با لحن و صدای زیبایی
تلاوت می کرد.
شاگردانی در علم قرائت داشت و
ابواحمد عبداللّه بن حسین سامری و دیگران از او
روایت کرده اند.
وی افزون بر تدریس، تصنیفاتی نیز داشته است.
نقار سال ۳۵۲ هجری در کوفه از دنیا رفت.
نزد ابومحمد قاسم بن احمد و دیگران علم قرائت را آموخت.
کسانی چون زیدبن ابی بلال، احمدبن یوسف کوفی و
محمدبن جعفر تمیمی از شاگردان او در علم قرائت بودند. ابواحمد عبداللّه بن حسین سامری و دیگران از او روایت کرده اند.
وی افزون بر تدریس، تصنیفاتی نیز داشته است که عبارت اند از قرائه الاعشی و اللغة فی مخارج الحروف واصول النحو.
در برخی منابع، کتاب دومی را دو یا سه کتاب دانسته اند.
نقار سال ۳۵۲ هجری در کوفه از دنیا رفت.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «حسن ـ نقّار»، ج ۲، ص ۱۸۰.
