حسن بن عبدالرحمان رامهرمزی (مقاله‌دوم)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حسن بن عبدالرحمان رامهرمزی (م.
۳۶۰ق)، محدث، تاریخ‌نگار، شاعر و قاضی
خوزستان بود که
حدیث را از سال
۲۹۰ق آغاز کرد. او آثار متعددی چون
ربیع المتیم،
امثال النبی، و
الریحانتین نگاشته و در مکاتبه با وزیر مهلبی،
عضدالدوله دیلمی را ستوده است. رجال
اهل سنت او را محدثی غیرعرب و
اهل تشیع معرفی کرده‌اند. وی در سال ۳۶۰ق در
رامهرمز درگذشت.
ابومحمد حسن بن عبدالرحمان بن خلاد حافظ رامهرمزی خلادی فارسی (م.
۳۶۰ق)، وی سال ۲۹۰ هجری در
فارس آموختن
حدیث از پدرش و
محمد بن عبداللّه حضرمی و
ابوحصین وادعی را آغاز کرد و قاضی ابوعبداللّه نهاوندی و احمد بن موسی بن مردویه از او روایت کرده‌اند.
رجال نویسان
اهل سنّت او را محدثی حافظ و غیرعرب، تاریخ نگار
و شاعر معرفی کرده‌اند.
در منبعی شیعی نیز،
اهل تشیع معرفی شده است.
وی عهده دار
قضاوت شهرهای
خوزستان بوده، با وزیر مهلبی مکاتباتی داشته و
عضدالدوله دیلمی را ستوده است.
آثار او عبارت‌اند از: ربیع المتیم فی اخبار العشاق، الفلک (العلل) فی مختار الاخبار و الاشعار، امثال النبی، الریحانتین الحسن والحسین علیهم السلام، امام التنزیل فی القرآن، النوادر والشوارد، ادب الناطق، الرثاء والتعازی، رساله السفر، الشیب والشباب، ادب الموائد، المناهل والاعطان والحنین الی الاوطان.
در سال درگذشت او اختلاف است و از حدود ۳۵۰۶ تا ۳۶۰ هجری ذکر شده؛ ولی ذهبی می‌گوید او سال ۳۶۰ هجری در رامهرمز از دنیا رفت.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «حسن بن عبدالرحمان رامهرمزی»، ج۲، ص۱۶۹.
