حسین بن طاهر اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حسین بن طاهر اصفهانی (م
۴۴۰ ه یا
۴۴۷ ه) از فیلسوفان، موسیقی‌دانان و ریاضیدانان برجسته عصر خود بود.
او در اصفهان متولد شد و از شاگردان نزدیک
ابن سینا به شمار می‌رفت.
ایشان علاوه بر فلسفه، در ریاضیات و موسیقی نیز تبحر داشت و آثاری چون
الکافی فی الموسیقی،
المجموع فی الالهیات،
شرح رسالة حی بن یقظان و
الاختصار من طبیعیات الشفاء از او به‌جا مانده است.
ابن سینا او را فردی فاضل می‌دانست که قادر به درک عمیق فلسفه است.
او در سنین جوانی درگذشت و به‌عنوان یکی از شارحان برجسته فلسفه ابن سینا شناخته می‌شود.
ابومنصور حسین بن طاهر بن زیله اصفهانی در
اصفهان متولد شد.
او به لحاظ موسیقی‌دانی و رساله‌ای که در این علم نوشته شهرت یافته است.
البته وی در فلسفه و ریاضی نیز استاد بود و با ادبیات عرب آشنایی کافی داشت.
اگرچه ابن زیله نحله خاصی در فلسفه بنیاد نگذاشته، از پیروان تیزبین و از شارحان فلسفه ابن سینا بوده است. گفته‌های کوتاه حکمت‌آمیز و کتاب‌های منسوب به او گواهی روشن بر این مدعا است. ابن سینا در یکی از نامه‌های جوابیه خود، از ابن زیله با عنوان الشیخ الفاضل و یکی از دو نفری یاد می‌کند که جز آنان کسی را توان درک حقایق کتاب
الاشارات و
التنبیهات نیست.
ابن زیله از شاگردان خاص
ابوعلی سینا و در ردیف کسانی چون
ابوالحسن بهمنیار،
ابوعبید جوزجانی و
ابوعبداللّه معصومی بوده است.
ابن طاهر آثار متعددی دارد که عبارتند از:
• المجموع فی الالهیات؛
• الکافی فی الموسیقی؛
• تعالیق؛
• الاختصار من طبیعیات الشفاء؛
• شرح رسالة حی بن یقظان؛
• کتاب النفس.
ابومنصور عمری کوتاه داشت و در سال ۴۴۰ه درگذشت.
سال ۴۴۷ه تاریخ دیگری است که برای فوت او ذکر کرده‌اند.
پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «حسین بن طاهر اصفهانی»، ج۳، ص۱۳۴.
