حضرت سلیمان(ع)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نبی الله سلیمان(ع) از
پیامبران بزرگ
بنی اسرائیل میباشد.
پایتخت او
بیت المقدس در
شام بود. خداوند نیروهای عظیم و امكانات بسیار در اختیار او قرار داده بود،تا آن جا كه
رعد و برق و
جن و
انس و همه پرندگان و چرندگان و حیوانات دیگر تحت فرمان او بودند. و او زبان همه آنها را میدانست. و بر سراسر زمین فرمانروایی مینمود.
یكی از پیامبران بزرگی كه هم دارای
مقام نبوّت بود و هم دارای حكومت بینظیر و بسیار وسیع، حضرت سلیمان بن
داوود(ع)است كه نام مباركش هفده بار در
قرآن آمده است.وبا یازده واسطه به
حضرت یعقوب(ع) میرسد وخداوند در تمجید او میفرماید:«وَ وَهَبْنا لِداوود سُلَیمانَ نِعْمَ الْعَبْدُ إِنَّهُ أَوَّابٌ؛ ما سلیمان را به داوود ـ علیه السلام ـ بخشیدیم، چه بنده خوبی! زیرا همواره با خدا ارتباط داشت و به سوی خدا بازگشت میكرد و به یاد او بود.»
حضرت سلیمان(ع)با تمام حشمت و شكوه و قدرت بینظیر بر جهان حكومت میكرد.
هدف حضرت سلیمان(ع)این بود كه همه انسانها را به سوی خدا و
توحید و اهداف الهی دعوت كند و از هرگونه انحراف و
گناه باز دارد و همه امكانات را در خدمت جذب مردم به سوی
خدا قرار دهد.
امام صادق(ع)فرمود: «چهار نفر بر سراسر زمین فرمانروایی كردند كه دو نفر از
مؤمن ان بودند و دو نفر از
كافر ان. مؤمنان عبارت بودند از
سلیمان و
ذو القرنین(ع) ـ علیهما السلام ـ ، و كافران عبارت بودند از
بخت النصر و
نمرود.
قرآن در
آیه ۱۲ و۱۳
سوره سبأ، گوشهای از عظمت و امكانات وسیع سلیمان را بازگو كرده و چنین میفرماید:
«و برای سلیمان(ع)باد را مسخّر كردیم كه صبحگاهان مسیر یك ماه را میپیمود، و عصرگاهان مسیر یك ماه را، و چشمه مس (مذاب) را برای او روان ساختیم، و گروهی از
جنّ پیش روی او به اذن پروردگارش كار میكردند، و هر كدام از آنها كه از فرمان ما سرپیچی میكرد، او را عذاب
آتش سوزان میچشاندیم.
آنها هر چه سلیمان ـ علیه السلام ـ میخواست برایش درست میكردند،
معبد ها، تمثالها، ظروف بزرگ
غذا همانند حوضها، و دیگهای ثابت (كه از بزرگی قابل حمل و نقل نبود، و به آنان گفتیم: ) ای آل داوود! شكر (این همه نعمت را) بجا آورید، ولی عده كمی از بندگان من شكر گزارند.
آری خداوند مواهب عظیمی به این پیامبر بزرگ داد، مركبی بسیار سریع و تندرو كه با آن میتوانست در مدتی كوتاه، سراسر كشور پهناورش را سیر كند، موادّ معدنی فراوان برای انواع صنایع و نیروی فعال كافی برای شكل دادن به این مواد معدنی به او عطا كرد.
او با بهره گیری از این وسایل،
معابد بزرگی ساخت. و مردم را به
عبادت خدای یكتا ترغیب نمود، و برای پذیرایی از لشكریان و
مستضعفان، امكانات وسیعی در اختیارش قرار گرفت و در برابر این همه مواهب،
خداوند به او دستور شكرگزاری داد.
حضرت سلیمان در سیزده سالگی حكومت را به دست گرفت و چهل سال حكومت كرد و در سن ۵۳ سالگی از دنیا رفت.
[بحار،علامه مجلسی، ج ۱۴، ص ۱۴۲
]
ومطابق بعضی از روایات،حضرت سلیمان ۷۱۲ سال عمر كرد بحار،علامه مجلسی، ج ۱۴، ص ۱۴۰
طی ملاقاتی با
عزرائیل (
ملک الموت)،سلیمان(ع)دریافت كه مرگش نزدیك شده است، به خدا عرض كرد: «خدایا! مرگ مرا از جنّیان بپوشان، تا هم بنای ساختمان
مسجد را به پایان برسانند، و هم انسانها بدانند كه جنّها
علم غیب نمیدانند.»
سلیمان(ع)به محراب و محل عبادت خود بازگشت و در حالی كه ایستاده و بر عصایش تكیه داده بود، از دنیا رفت. مدّتی به همان وضع ایستاده بود و جنّها به تصوّر این كه او زنده است و نگاه میكند، كار میكردند. سرانجام
موریانهای وارد عصای او شد و درون آن را خورد. عصا شكست و جنازه سلیمان (ع)از ناحیه صورت به
زمین افتاد. آن گاه همه فهمیدند كه او از دنیا رفته است.
از آن پس جنّها از موریانهها تشكّر و قدردانی میكنند، چرا كه پس از اطلاع از مرگ سلیمان ـ علیه السلام ـ دست از كارهای سخت كشیدند.
سایت اندیشه قم
