حضور قلب
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
توجه قلبى به خداى متعال حضور
قلب گفته می شود که از این عنوان در بابهاى
طهارت،
صلات،
صوم و
حج سخن گفتهاند.
حضور قلب که از آن به اقبال نیز تعبیر مىشود عبارت است از توجه باطنى و قلبى
انسان به خداى متعال و درک و شعور این حقیقت که در محضر او است؛ به گونهاى که
خدا را انیس خود بیابد و از گفت و گو و
مناجات با او لذّت ببرد.
حضور قلب، روح
عبادت است و عبادت بدون آن پذیرفته نیست؛ هرچند بر حسب
تکلیف ظاهرى
صحیح باشد.
از این رو، سزاوار است
نمازگزار موانع حضور قلب، مانند کسالت، خستگى، خواب آلودگى و نیاز داشتن به
تخلى را قبل از آغاز به
نماز بر طرف سازد.
در مواردى که
نماز گزاردن در اول وقت به دلیل کسالت و مانند آن با حضور قلب امکانپذیر نیست و با تأخیر از اول وقت زمینه آن فراهم مىگردد، تأخیر افضل است.
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج۳، ص۳۱۳-۳۱۴.
