از ديدگاه برخى، غيبت مسلمانسبب ثبوت حقّى عليه غيبت كننده و به نفع غيبت شونده مىشود كه عبارت است از وجوبحلاليت طلبيدن از او. بنابر اين،
توبه به تنهايى موجب رهايى غيبت كننده از تبعات گناه غيبت نمىشود.
ديدگاه مقابل آن، كفايتتوبه و عدم وجوب درخواست حلاليت است. بنابر اين ديدگاه، بر اثر غيبت حقّى براى غيبت شونده ايجاد نمىشود، هرچند مستحب است غيبت كننده از او حلاليت بطلبد.
برخى گفتهاند: وجوبحلاليت طلبيدن- بنابر قول به وجوب آن- نه از جهت ثبوت حقّى براى غيبت شونده، بلكه حكمى از جانب شارع است كه به جهت هتکآبروی غيبت شونده و ستمى كه به او رفته، شارع آن را بر غيبت كننده واجب كرده است
بنابر قول به ثبوت حق غيبت به معناى خاص آن، كه در برابر حكم است ، حق ياد شده از حقوقى شمرده شده كه از جانب صاحب حق (غيبت شونده) قابل اسقاط است، ليكن قابل نقل و انتقال به ديگرى نيست.
