حقیقت استعمال
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حقیقت استعمال به
استعمال لفظ به قصد خطور معنا در
ذهن شنونده اطلاق می‌شود.
حقیقت استعمال، القای لفظ و
اراده معنا است؛ به بیان دیگر، به کارگیری لفظ به
قصد خطور دادن و ایجاد معنا در ذهن شنونده را استعمال گویند.
اراده استعمالی ، از مقومات استعمال -
دلالت تصدیقی اولی - و
علت جدایی
دلالت تصوری از استعمال است.
اطلاق، اعم از استعمال لفظ است و به کارگیری لفظ به وسیله شخص
دیوانه و
خواب را نیز (که در آنها قصد خطور دادن معنا به ذهن مخاطب وجود ندارد) شامل می‌شود.
فرهنگ نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «حقیقت استعمال».
