• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حقیقت شرعى

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



حقیقت شرعی به وضع لفظ برای معنای خاص توسط شارع اطلاق می‌شود.



حقیقت شرعی، از اقسام حقیقت عرفی خاص بوده و در جایی است که شارع لفظی را برای رساندن معنایی وضع می‌کند؛ برای مثال، مکلف از لفظ صلاة ، صوم و حج معانی شرعیه‌ای را می‌فهمد که این معانی، حادث و جدید بوده و اعراب قبل از اسلام ، آن الفاظ را در این معانی به کار نمی‌گرفتند؛ حال این سئوال پیش می‌آید که آیا شارع این الفاظ را بدون نصب قرینه و به وسیله وضع تعیینی ، برای آن معانی خاص وضع نموده است، یا این که این الفاظ بعد از اسلام، از معانی لغوی خود، با نصب قرینه‌ای و به وسیله وضع تعینی ، به این معانی جدید نقل داده شده است. اصولیون در این باره اختلاف دارند، ولی مشهور معتقدند شارع این الفاظ عبادات را برای این معانی، به وضع تعیینی و بدون قرینه وضع نکرده است، چون اگر چنین بود حتماً در تاریخ ثبت می‌شد و به ما هم می‌رسید.
[۱] مشکینی، علی، اصطلاحات الاصول، ص۱۱۷.
[۲] ولایی، عیسی، فرهنگ تشریحی اصطلاحات اصول، ص۱۸۹.
[۴] محمدی، علی، شرح اصول فقه، ج۱، ص (۹۳-۹۰).
[۵] فخر رازی، محمد بن عمر، المحصول فی علم اصول الفقه، ج۱، ص۲۹۸.
[۶] فاضل لنکرانی، محمد، کفایة الاصول، ج۱، ص۱۲۵.
[۷] آخوند خراسانی، محمد کاظم بن حسین، کفایة الاصول، ص (۳۶-۳۵).



۱. مشکینی، علی، اصطلاحات الاصول، ص۱۱۷.
۲. ولایی، عیسی، فرهنگ تشریحی اصطلاحات اصول، ص۱۸۹.
۳. مظفر، محمد رضا، اصول الفقه، ج۱، ص۴۲.    
۴. محمدی، علی، شرح اصول فقه، ج۱، ص (۹۳-۹۰).
۵. فخر رازی، محمد بن عمر، المحصول فی علم اصول الفقه، ج۱، ص۲۹۸.
۶. فاضل لنکرانی، محمد، کفایة الاصول، ج۱، ص۱۲۵.
۷. آخوند خراسانی، محمد کاظم بن حسین، کفایة الاصول، ص (۳۶-۳۵).



فرهنگ نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «حقیقت شرعی».



جعبه ابزار