حقیقت لغوی تخصصی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حقیقت لغوی تخصصی به وضع تعیّنیِ
لفظ برای معنای خاص، توسط
اهل لغت اطلاق می‌شود.
حقیقت لغوی تخصصی، مقابل
حقیقت لغوی تخصیصی بوده و در جایی است که لفظی بر اثر کاربرد فراوان میان اهل لغت، در معنایی ظهور پیدا کند، به گونه‌ای که بدون
قرینه ، آن معنا از لفظ
تبادر نماید.
لفظ گاهی توسط
واضع برای معنایی
وضع می‌شود و گاهی به
دلیل کاربرد زیاد اهل لغت در معنایی، به آن معنا اختصاص پیدا می‌کند، بی آن که واضع معینی لفظ را برای آن معنا وضع کرده باشد؛ در صورت دوم،
حقیقت لغوی تخصصی محقق می‌گردد.
فرهنگ نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «حقیقت لغوی تخصصی».
