حقیقت شرعى
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حقیقت شرعی به وضع لفظ برای معنای
خاص توسط
شارع اطلاق می‌شود.
حقیقت شرعی، از اقسام
حقیقت عرفی خاص بوده و در جایی است که شارع لفظی را برای رساندن معنایی وضع می‌کند؛ برای مثال،
مکلف از لفظ
صلاة ،
صوم و
حج معانی شرعیه‌ای را می‌فهمد که این معانی، حادث و جدید بوده و اعراب قبل از
اسلام ، آن الفاظ را در این معانی به کار نمی‌گرفتند؛ حال این سئوال پیش می‌آید که آیا شارع این الفاظ را بدون نصب
قرینه و به وسیله
وضع تعیینی ، برای آن معانی خاص وضع نموده است، یا این که این الفاظ بعد از اسلام، از معانی لغوی خود، با نصب قرینه‌ای و به وسیله
وضع تعینی ، به این معانی جدید نقل داده شده است.
اصولیون در این باره اختلاف دارند، ولی مشهور معتقدند شارع این الفاظ عبادات را برای این معانی، به وضع تعیینی و بدون قرینه وضع نکرده است، چون اگر چنین بود حتماً در
تاریخ ثبت می‌شد و به ما هم می‌رسید.
فرهنگ نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «حقیقت شرعی».
