• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حوا (قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



حوا (علیهاالسّلام) ، همسر آدم ابوالبشر (علیه‌السّلام) و مادر آدمیان است.



نام حوا (علیهاالسّلام) در قرآن نیامده، لیکن از او با واژه «زوج آدم (علیه السلام)» تعبیر شده است. در روایات و کلمات مفسران نام او حوا ذکر شده است. در این مدخل از واژه‌های «ابویکم»، «زوجک»، «زوجها» و... استفاده شده است.


از آن جا که خداوند اراده کرده بود تا فرزندانی به حضرت آدم عطا کند، و نسل او را به وجود آورد، مشیت او چنین قرار گرفت که حضرت آدم همسری داشته باشد تا با او ازدواج نموده و از او دارای فرزند گردد.
خداوند حوّا را از زیادی گِل آدم (علیه‌السلام) آفرید، بنابراین حوّا بعد از آفرینش آدم (علیه‌السلام) آفریده شده است.
چنان که این مطلب به طور سربسته، از آیه اول سوره نساء و آیه ششم سوره روم استفاده می‌شود. آن چه در بعضی روایات آمده که حوّا از آخرین دنده چپ آدم (علیه‌السلام) گرفته شده، از اسرائیلیات است و از فصل دوم «سِفر تکوین» تورات تحریف یافته، وارد روایات اسلامی شده است، زیرا تعداد دنده‌های زن و مرد، تفاوتی با هم ندارند، و کمتر بودن یک دنده در مردان در جانب چپ از افسانه است. (سفر تکوین، قسمت اول اسفار موسی (علیه‌السلام) و یکی از کتب پنجگانه تورات است.)


ابلیس و حوا علیهاالسّلام؛ پوشش حوا؛ حوا و درخت ممنوع؛ عصیان حوا؛ هبوط حوا.


۱. حویزی، عبدعلی بن جمعه، حویزی، تفسیر نورالثقلین، ج۱، ص۶۳، ح ۱۲۴.    
۲. سیوطی، عبدالرحمن بن ابوبکر، الدرالمنثور، ج۱، ص۱۲۷-۱۲۸.    
۳. زمخشری، محمود بن عمر، الکشاف، ج۱، ص۱۲۸ و ۱۲۹.    
۴. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۱، ص۱۶۷.    
۵. نساء/ سوره۴، آیه۱.    
۶. روم/ سوره، آیه۶.    



فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «حوا»    



جعبه ابزار