حُسن
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حسن(بر وزن قفل)، از
واژگان نهج‌البلاغه به معنای نیکوئی، زیبائی و خوبی. اعم از آنکه زیبائی
صورت و
قیافه و
اندام و یا خوبی عمل و
انسان و غیره باشد. مشتقات این واژه نیز در نهج‌البلاغه آمده است: به صورت «احسان» به معنی نیکی کردن، خواه به طریق
احسان و
انفاق باشد یا خوب عمل کردن. یا به صورت «حَسَن» (بر وزن شرف)، وصف است به معنی زیبا و نیکو.
حُسن به معنای نیکوئی، زیبائی و خوبی. اعم از آنکه زیبائی صورت و قیافه و اندام باشد و یا خوبی عمل و انسان و غیره.
امام علی (علیه‌السلام) در نهج‌البلاغه می‌فرماید:
«وَ مَنْ أَحْسَنَ فِيمَا بَيْنَهُ وَ بَيْنَ اَللَّهِ أَحْسَنَ اَللَّهُ مَا بَيْنَهُ وَ بَيْنَ اَلنَّاسِ» (آن كس كه درونش را اصلاح كند،
خداوند ظاهرش را اصلاح مى‌نمايد و هركس براى دينش كار كند، خداوند دنيايش را كفايت مى‌كند، و آن كس كه ميان خود و خدايش را نيكو گرداند خداوند رابطه بين او و مردم را نيكو خواهد كرد.)
(شرح‌های حکمت:
)
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "حُسن"، ج۱، ص۲۷۴.
