حکم استهزای خدا (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مسخره کردن به قصد
تحقیر ،
توهین یا اهدافی دیگر را
استهزاء گویند، آیاتی که در
قرآن سخن از استهزا به میان آورده بیشتر مربوط به حوزه
عقیده و دین بوده که در آن، جبهه مخالفِ انبیای الهی، مؤمنان،
وحی ، آیات الهی، ... و حتی
خداوند را به تمسخر گرفته و از استهزا به‌صورت حربه‌ای برای رویارویی با
دین الهی بهره می‌جستند.
استهزای خدا، حرام و سبب کفر و
ارتداد است: «ولـئن سالتهم لیقولن انما کنا نخوض ونلعب قل ابالله وءایـته ورسوله کنتم تستهزءون• لا تعتذروا قد کفرتم بعد‌ایمـنکم ان نعف عن طـائفة منکم نعذب طـائفة بانهم کانوا مجرمین؛
و اگر از آنها بپرسی (چرا این اعمال خلاف را انجام دادید) می‌گویند ما بازی و شوخی می‌کردیم، بگو آیا خدا، و آیات او، و پیامبرش را مسخره می‌کنید• (بگو) عذر خواهی نکنید (که بیهوده است، چرا که) شما پس از
ایمان آوردن کافر شدید، اگر گروهی از شما را (به خاطر توبه) مورد
عفو قرار دهیم، گروه دیگری را عذاب خواهیم کرد، زیرا آنها مجرم بودند.»
در واقع این راه فرار عجیبی بود که توطئه‌ها را می‌چیدند، و سمپاشیها را می‌کردند، به این قصد که اگر رازشان آشکار نشد و هدف شومشان تحقق یافت، به مقصود جدی خود رسیده باشند، اما اگر پرده‌ها کنار رفت و رازشان فاش شد، خود را در زیر نقاب
مزاح و شوخی پنهان سازند، و با این عذر و بهانه از مجازات
پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و مردم فرار کنند، منافقان امروز و منافقان هر زمان که برنامه‌های یکنواختی دارند از این روش بهره برداری فراوان می‌کنند، حتی گاه می‌شود جدیترین مطالب را در لباس مزاحها و شوخیهای ساده مطرح کنند، اگر به هدفشان رسیدند چه بهتر، و الا با عنوان کردن شوخی و مزاح از چنگال
مجازات فرار می‌کنند.
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «حکم استهزا».
