• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حکیم بن طفیل طایی سنبِسی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


حکیم بن طفیل از جمله افرادی است که در میدان کربلا حضور یافت. او از افرادی است که در شهادت ابوالفضل العباس (علیه‌السّلام) شرکت داشت.


نقل شده که حکیم بن طفیل در راه بازگشت حضرت ابوالفضل العباس (علیه‌السّلام) از شریعه [[فرات]، در پشت نخلها به کمین نشست و در فرصتی مناسب دست چپ ایشان را قطع کرد.
[۱] شیخ مفید، محمد بن نعمان، الارشاد، ج۲، ص۱۱۰، قم، کنگره شیخ مفید، ۱۴۱۳.    
[۲] مغربی، قاضی نعمان، شرح الاخبار، تحقیق سید محمد حسینی جلالی، ج۳، ص۱۹۱، قم، جامعه مدرسین، چاپ دوم، ۱۴۱۴.    
[۳] ابن شهرآشوب، محمد بن علی، مناقب آل ابیطالب، ج۳، ص۲۵۶، قم، علامه، ۱۳۷۹ق.    
او پس از شهادت حضرت عباس (علیه‌السّلام) سلاح‌ها و لباسهای ایشان را به غارت برد.
[۴] بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، تحقیق محمد باقر محمودی، ج۳، ص۲۰۱، بیروت، دارالتعارف، چاپ اول، ۱۹۷۷.    


همچنین روایت شده که در روز عاشورا، او تیری به سوی امام حسین (علیه‌السّلام) پرتاب کرد که این تیر به بدن شریف آن حضرت (علیه‌السّلام) اصابت کرد.
[۵] بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، تحقیق محمد باقر محمودی، ج۳، ص۲۰۱، بیروت، دارالتعارف، چاپ اول، ۱۹۷۷.    


حکیم بن طفیل یکی از ده سواری بود که در عصر عاشورا، به دستور ابن‌سعد، با اسب بر بدن امام حسین (علیه‌السّلام) تاختند و استخوان‌های سینه و پشت آن حضرت (علیه‌السّلام) را در هم شکستند.
[۶] سید بن طاوس، الملهوف علی قتلی الطفوف، ص۱۸۲، تهران، جهان، ۱۳۴۸ش.    
[۷] ابن شهرآشوب، محمد بن علی، مناقب آل ابیطالب، ج۳، ص۲۵۹، قم، علامه، ۱۳۷۹ق.    


حضور وی در کربلا و جنایاتی که او در این روز مرتکب شد، باعث شده بود که مختار پس از به ثمر نشستن قیامش، دستور دستگیری حکیم را صادر کند. عبدالله بن کامل و یارانش در پی حکیم رفتند و او را به اسارت گرفتند.
خانواده حکیم بن طفیل به عدی بن حاتم متوسل شدند تا از او نزد مختار شفاعت کند. عدی به راه افتاد تا از او نزد مختار شفاعت کند. خبر به ابن‌کامل و همراهانش رسید پس از بیم قبول شدن شفاعتش، حکیم را ابتدا به جرم غارت لباس‌های حضرت ابوالفضل (علیه‌السّلام) برهنه کرده، سپس او را به جهت تیری که به امام حسین (علیه‌السّلام) زد هدف تیرهای خود قرار دادند و آن قدر بر او تیر زدند که به‌ اندازه درهمی‌ از بدنش جای سالم نماند
[۸] محلی، حمید بن احمد، الحدائق الوردیه فی مناقب الائمة الزیدیه، ج۱، ص۲۰۷، صنعاء، مکتبة بدر، چاپ اول، ۱۴۲۳.
به گونه‌ای که نقل شده بدنش از کثرت تیرهایی که به او اصابت کرده بود چون خارپشت شده بود.
[۹] طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک (تاریخ الطبری)، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، ج۴، ص۵۳۳، بیروت، دارالتراث، چاپ دوم، ۱۹۶۷.    
[۱۰] ابن‌ اثیر، علی بن ابی ‌الکرم، الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۲۴۲، بیروت، دارصادر-داربیروت، ۱۹۶۵.    
[۱۱] نویری، نهایة الارب فی فنون الادب، ج۲۱، ص۳۱، قاهره، دارالکتب و الوثائق القومیه، چاپ اول، ۱۴۲۳.    
بدین ترتیب حکیم بن طفیل به هلاکت رسید و روح ناپاکش راهی دوزخ گردید.

۱. ↑ شیخ مفید، محمد بن نعمان، الارشاد، ج۲، ص۱۱۰، قم، کنگره شیخ مفید، ۱۴۱۳.    
۲. ↑ مغربی، قاضی نعمان، شرح الاخبار، تحقیق سید محمد حسینی جلالی، ج۳، ص۱۹۱، قم، جامعه مدرسین، چاپ دوم، ۱۴۱۴.    
۳. ↑ ابن شهرآشوب، محمد بن علی، مناقب آل ابیطالب، ج۳، ص۲۵۶، قم، علامه، ۱۳۷۹ق.    
۴. ↑ بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، تحقیق محمد باقر محمودی، ج۳، ص۲۰۱، بیروت، دارالتعارف، چاپ اول، ۱۹۷۷.    
۵. ↑ بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، تحقیق محمد باقر محمودی، ج۳، ص۲۰۱، بیروت، دارالتعارف، چاپ اول، ۱۹۷۷.    
۶. ↑ سید بن طاوس، الملهوف علی قتلی الطفوف، ص۱۸۲، تهران، جهان، ۱۳۴۸ش.    
۷. ↑ ابن شهرآشوب، محمد بن علی، مناقب آل ابیطالب، ج۳، ص۲۵۹، قم، علامه، ۱۳۷۹ق.    
۸. ↑ محلی، حمید بن احمد، الحدائق الوردیه فی مناقب الائمة الزیدیه، ج۱، ص۲۰۷، صنعاء، مکتبة بدر، چاپ اول، ۱۴۲۳.
۹. ↑ طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک (تاریخ الطبری)، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، ج۴، ص۵۳۳، بیروت، دارالتراث، چاپ دوم، ۱۹۶۷.    
۱۰. ↑ ابن‌ اثیر، علی بن ابی ‌الکرم، الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۲۴۲، بیروت، دارصادر-داربیروت، ۱۹۶۵.    
۱۱. ↑ نویری، نهایة الارب فی فنون الادب، ج۲۱، ص۳۱، قاهره، دارالکتب و الوثائق القومیه، چاپ اول، ۱۴۲۳.    


سایت پژوهه، برگرفته از مقاله «قاتلان امام حسین (علیه‌السّلام)»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۳/۹.    



جعبه ابزار