حیای زن (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حیا عبارت است از حالت و خویی نفسانی در
انسان که مانع ارتکاب اعمال زشت می‌شود. حیا برای
زن از برجسته‌ترین کمالات اوست.
حیا، از برجسته‌ترین کمالات
زن، در بینش الهی، محسوب می‌شود.
«فجاءته احدهما تمشی علی استحیاء..؛
ناگهان یکی از آن دو (زن) به سراغ او آمد در حالی که با نهایت حیا گام برمی داشت، گفت: پدرم از تو دعوت می‌کند تا مزد
آب دادن (به گوسفندان) را که برای ما انجام دادی به تو بپردازد. هنگامی که
موسی (علیه‌السّلام) نزد او (شعیب) آمد و سرگذشت خود را شرح داد، گفت: نترس، از
قوم ظالم نجات یافتی!»
(اختصاص به ذکر یافتن «حیا» برای
دختر شعیب، در این مقام، بیانگر مطلب یاد شده است.)
افترا به
زنان عفیف و پاکدامن، سبب محکوم شدن به هشتاد
تازیانه می‌شود.
«والذین یرمون المحصنـت ثم لم یاتوا باربعة شهداء فاجلدوهم ثمـنین جلدة..؛
و کسانی که آنان
پاکدامن را متهم می‌کنند، سپس چهار
شاهد (بر مدعای خود) نمی‌آورند، آنها را هشتاد تازیانه بزنید و شهادتشان را هرگز نپذیرید و آنها همان فاسقانند.»
از آنجا که در
آیات گذشته
مجازات شدیدی برای زن و
مرد زناکار بیان شده بود و ممکن است این موضوع دستاویزی شود برای افراد مغرض و بی‌تقوا که از این طریق افراد پاک را مورد اتهام قرار دهند، بلا فاصله بعد از بیان مجازات شدید زناکاران، مجازات شدید تهمت‌زنندگان را که در صدد سوء استفاده از این حکم هستند بیان می‌کند، تا حیثیت و حرمت خانواده‌های پاکدامن از خطر اینگونه اشخاص مصون بماند، و کسی جرات تعرض به آبروی مردم پیدا نکند.
نخست می‌گوید: کسانی که زنان پاکدامن را متهم به عمل منافی عفت می‌کنند باید برای اثبات این ادعا چهار شاهد (عادل) بیاورند، و اگر نیاورند هر یک از آنها را هشتاد تازیانه بزنید! (و الذین یرمون المحصنات ثم لم یاتوا باربعة شهداء فاجلدوهم ثمانین جلدة).
افترا به زنان عفیف، سبب عدم پذیرش
گواهی شخص افترازننده می‌شود.
«والذین یرمون المحصنـت ثم لم یاتوا باربعة شهداء... ولا تقبلوا لهم شهـدة ابدا..؛
و کسانی که آنان پاکدامن را متهم می‌کنند، سپس چهار شاهد (بر مدعای خود) نمی‌آورند، آنها را هشتاد تازیانه بزنید و شهادتشان را هرگز نپذیرید و آنها همان فاسقانند.»
افترا به زنان عفیف، بدون داشتن
شاهد، سبب
فسق است.
«والذین یرمون المحصنـت ثم لم یاتوا باربعة شهداء... واولـئک هم الفـسقون؛
و کسانی که آنان پاکدامن را متهم می‌کنند، سپس چهار شاهد (بر مدعای خود) نمی‌آورند، آنها را هشتاد تازیانه بزنید و شهادتشان را هرگز نپذیرید و آنها همان فاسقانند.»
از سیاق آیه بر می‌آید که مراد از رمی نسبت
زنا دادن به
زن محصنه و عفیفه است و مراد از آوردن چهار شاهد که ناظر و
گواه زنا بوده‌اند، اقامه این شهود است برای اثبات نسبتی که داده و در این
آیه خدای تعالی دستور داده در صورتی که نسبت دهنده چهار شاهد نیاورد او را تازیانه بزنند و از آن به بعد شهادت او را نپذیرند و در ضمن
حکم به فسق او نیز کرده است و معنای آیه این است که کسانی که به زنان عفیف نسبت زنا می‌دهند و چهار شاهد بر صدق ادعای خود نمی‌آورند، باید هشتاد تازیانه به ایشان بزنید و چون ایشان
فاسق شده‌اند، دیگر تا ابد شهادتی از آنان قبول نکنید.
و این آیه به طوری که ملاحظه می‌فرمایید از نظر نسبت دهنده مطلق است، یعنی هم شامل مرد می‌شود و هم زن، هم حر و هم
برده،
روایات اهل بیت (علیه‌السّلام) هم همین طور
تفسیر کرده.
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «حیای زن».
