خروج جنین (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
از نشانه‌های
قدرت خداوند که در
آیات قرآن به آن پرداخته شده، عجائب تولد
انسان است.
خداوند، منشا تسهیل خروج
جنین، از
رحم مادر است.
من نطفة خلقه فقدره• ثم السبیل یسره. «او را از
نطفه ناچیزی آفرید، سپس اندازه گیری کرد و موزون ساخت، • سپس راه را برای او آسان کرد.»
راه تکامل پرورش جنین در
شکم مادر، و سپس راه انتقال او را به این
دنیا سهل و آسان نمود.
از عجائب تولد
انسان این است که قبل از لحظات تولد آن چنان در شکم مادر قرار دارد که سر او به طرف بالا و صورتش به پشت مادر و پای او در قسمت پائین رحم است، ولی هنگامی که فرمان تولد صادر می شود ناگهان واژگونه می گردد سر او به طرف پائین می آید، و همین موضوع امر تولد را برای او و مادرش سهل و آسان می کند، البته گاهی بچه هایی هستند که از طرف
پا متولد می شوند و مشکلات زیادی برای مادر ایجاد می کنند.
بعد از تولد نیز در مسیر نمو و رشد جسمی در
دوران کودکی، و سپس نمو و رشد
غرائز، و بعد از آن رشد در مسیر
هدایت معنوی و
ایمان، همه را از طریق
عقل و
دعوت انبیاء برای او سهل و آسان ساخته است.
خروج جنین از رحم مادر، شایسته
مطالعه و
تفکر است.
فلینظر الانسـن مم خلق• خلق من ماء دافق• یخرج من بین الصلب والترائب• انه علی رجعه لقادر. «انسان باید بنگرد که از چه چیز آفریده شده است! • از یک آب جهنده آفریده شده است، • آبی که از میان پشت و سینه ها خارج می شود! • مسلما او (خدایی که انسان را از چنین چیز پستی آفرید) می تواند او را بازگرداند.»
"فلینظر الانسان مم خلق" یعنی انسان باید بیندیشد که از چه
خلق شده، و مبدا خلقتش چه بوده و چه چیزی به دست خدای تعالی به این صورت انسانی در آمده؟
جمله مورد بحث به خاطر اینکه حرف "فاء" در اولش آمده متفرع بر
آیه قبلی، و نتیجه گیری از مطلبی است که فحوایش با کمک سیاق بر آن دلالت دارد، و حاصل معنا چنین است: وقتی معلوم شد هر نفسی به ذات و اعمالش نزد
خدا محفوظ است، و هیچ چیز از او فانی و از اعمال او فراموش نمی شود، پس انسان باید بپذیرد که به زودی به سوی پروردگارش بر می گردد، و طبق آنچه کرده جزا داده می شود، و این برگشتن را بعید نشمارد، و اگر می خواهد بفهمد که هیچ بعید نیست و به
معاد یقین پیدا کند نظر کند به
خلقت نخستینش، و به یاد آورد روزی را که قطره ای آب جهنده بود، که از فضای ما بین استخوانهای پشت و استخوانهای سینه خارج می شود.
خوب، همان کسی که آن آب را توانست به صورت انسان امروز در آورد، چرا نتواند با همان قدرت کامله اش بعد از مردن دوباره او را برگرداند؟! در این دو آیه کلمه "خلق" به
صیغه مجهول (خلق شده) آمده، و نام
فاعل را که خدای سبحان است نبرده، و این اشاره است به اینکه از شدت ظهور لازم نبوده که نام او برده شود، همه می دانند که
خالق این خلق شده خدا است.
به عنوان یک استدلال بر مساله معاد در برابر کسانی که آن را غیر ممکن می شمردند می فرماید: "انسان باید
نگاه کند از چه چیز آفریده شده است"؟! (فلینظر الانسان مم خلق).
و به این ترتیب
قرآن دست همه انسانها را گرفته و به خلقت نخستین باز می گرداند، و با یک
جمله استفهامیه از آنها می پرسد "آفرینش شما از چه بوده است".
و بی آنکه منتظر پاسخ آنها باشد جواب این سؤال را که روشن است خودش می دهد، و می افزاید: "او از یک آب جهنده آفریده شد"! (خلق من ماء دافق) که این توصیفی است برای نطفه
مرد که در آب منی شناور است، و به هنگام بیرون آمدن جهش دارد. و بعد در توصیف دیگری از این آب می گوید: "خارج می شود از میان
صلب و ترائب".
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «خروج جنین».
