خطاب نفسی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
خطاب نفسی به خطاب متعلق به امر دارای مطلوبیت ذاتی
اطلاق می‌شود.
خطاب نفسی، مقابل
خطاب غیری بوده و به خطابی گفته می‌شود که
مصلحت در نفس متعلق آن می‌باشد. بنابراین، هرگاه مورد خطاب، خودش مطلوب و مورد نظر خطاب کننده (مولا) باشد، خطاب به آن را خطاب نفسی می‌گویند، مثل: «صلّ» که مطلوب اصلی در آن، خود
نماز است.
فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «خطاب نفسی».
