خفا در دعا (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قرآن کریم به شایسته بودن
دعا در خفا توصیه فرموده است.
در
آیه ۶۳
سوره انعام به شایسته بودن
دعا در
خفا اشاره شده است:
«قل من ینجیکم من ظـلمـت البر و البحر تدعونه تضرعـا و خفیة لـئن انجـنا من هـذه لنکونن من الشـکرین؛
بگو چه کسی شما را از تاریکیهای خشکی و
دریا می‌رهاند در حالی که او را به زاری و در نهان می‌خوانید که اگر ما را از این (
مهلکه) برهاند البته از سپاسگزاران خواهیم بود.»
«ادعوا ربکم تضرعـا و خفیة انه لا یحب المعتدین؛
پروردگار خود را به
زاری و نهانی بخوانید که او از حدگذرندگان را
دوست نمی‌دارد.»
«و اذکر ربک فی نفسک تضرعـا و خیفة و دون الجهر من القول بالغدو و الاصال و لا تکن من الغـفلین؛
و در دل خویش پروردگارت را بامدادان و شامگاهان با
تضرع و
ترس بی صدای بلند یاد کن و از غافلان مباش.»
اینکه در آیه فوق دستور داده شده که خدا را به طور"
خفیه " و در پنهانی بخوانید برای این است که از"
ریا " دورتر، و به
اخلاص نزدیکتر، و توام با تمرکز فکر و
حضور قلب باشد.
در حدیثی می‌خوانیم که
پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم در یکی از
غزوات بود، هنگامی که سپاهیان
اسلام کنار دره‌ای رسیدند فریاد خود را به" لا اله الا الله"" و الله اکبر" بلند کردند،
پیامبر فرمود:
یا ایها الناس اربعوا علی انفسکم اما انکم لا تدعون اصم و لا غائبا انکم تدعون سمیعا قریبا انه معکم: "ای مردم اندکی آرامتر
دعا کنید شما شخص کر و غائبی را نمی‌خوانید شما کسی را می‌خوانید که شنوا و نزدیک است و با شما است"
این احتمال نیز در آیه داده شده است که منظور از"
تضرع " دعای آشکار و منظور از" خفیه" دعای پنهانی است، زیرا هر مقامی اقتضایی دارد گاهی باید آشکارا و گاهی پنهانی دعا کرد، روایتی که از
علی بن ابراهیم در ذیل آیه نقل شده این موضوع را تایید می‌کند.
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «خفا در دعا».
