داود (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
داود (علیه‌السلام) (به ) از
واژگان نهج البلاغه از
پيامبر بزرگوار
خدا و از انبياء
بنى‌اسرائيل است. نام مباركش سه بار در نهج البلاغه آمده است.
داود (علیه‌السلام):
از پيامبر بزرگوار خدا و از انبياء بنى‌اسرائيل است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در وقت الگو قرار دادن زندگى او فرموده:
«وَ إِنْ شِئْتَ ثَلَّثْتُ بِداوودَ صاحِبِ الْمَزامِيرِ، و قارِىءِ أَهْلِ الْجَنَّةِ، فَلَقَدْ كانَ يَعْمَلُ سَفائِفَ الْخُوصِ بِيَدِهِ.» «اگر خواستى سومين الگو قرار دهى داود (علیه‌السلام) صاحب مزامير و قارى اهل
بهشت را كه بافته‌هاى برگ خرما را با دست خود مى‌بافت و به رفقايش مى‌گفت كدام يک اين را مى‌فروشيد و از پول آن قرص جو مى‌خورد.»
(شرح‌های خطبه:
)
حضرت در جایی دیگر فرموده:
«يا نَوْفُ، إِنَّ داوُدَ (عَلَيْهِ‌السَّلاَمُ) قامَ فِى مِثْلِ هذِهِ السّاعَةِ مِنَ اللَّيْلِ فَقالَ: إِنَّها ساعَةٌ لاَ يَدْعُو فِيها عَبْدٌ إِلاَّ اسْتُجِيبَ لَهُ.» (اى
نوف! داوود (عليه‌السلام) در چنين ساعتى از خواب برخاست، و گفت: اين همان ساعتى است كه هيچ بنده‌اى در آن دعا نمى‌كند جز اين كه مستجاب خواهد شد.)
(شرح‌های حکمت:
)
سوم حضرت فرموده:
«فَلَوْ أَنَّ أَحَداً يَجِدُ إلَى الْبَقَاءِ سُلَّماً، أَوْ لِدَفْعِ الْمَوْتِ سَبِيلاً، لَكَانَ ذلِكَ سُلَيْمانُ بْنُ داوُدَ (علیه‌السلام)، الَّذِي سُخِّرَ لَهُ مُلْكُ الْجِنِّ وَ الاِْنْسِ، مَعَ النُّبُوَّهِ وَ عَظِيمِ الزُّلْفَةِ، فَلَمّا اسْتَوْفَى طُعْمَتَهُ، وَ اسْتَكْمَلَ مُدَّتَهُ، رَمَتْهُ قِسِيُّ الْفَناءِ بِنِبالِ المَوْتِ» «اگر كسى مى‌خواست براى ماندن در
دنيا نردبانى پيدا كرده و از آن بالا رود يا براى دفع
مرگ راهى پيدا كند، او حتما
سليمان بن داود بود كه
جنّ و
انس در تسخير او بودند در عين حال
رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلّم) بود و داراى منزلت در نزد خدا ولى چون ايامش سر رسيد، كمان‌هاى مرگ با تيرهاى خود او را زدند.»
(شرح‌های خطبه:
)
نام مباركش سه بار در نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «داود»، ج۱، ص۴۰۱.
