دعا برای قبولی اعمال (قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

در قرآن کریم به مطلوبیت دعا و درخواست از خداوند، جهت قبولی اعمال اشاره شده است.

---

در آیه ۱۲۷ سوره بقره به مطلوبیت دعا و درخواست از خداوند، جهت قبولی اعمال اشاره شده است:
«واذ یرفع ابرهیم القواعد من البیت و اسمـعیل ربنا تقبل منا انک انت السمیع العلیم؛ و هنگامی که ابراهیم و اسماعیل پایه‌های خانه ( کعبه) را بالا می‌بردند (می‌گفتند) ‌ای پروردگار ما از ما بپذیر که در حقیقت تو شنوای دانایی.»

۱.۱ - دعا هنگام ساختن کعبه

کلمه (قواعد)، جمع قاعده است، که بمعنای آن قسمت از بنا است که روی زمین قعود دارد، یعنی می‌نشیند، و بقیه قسمت‌های بنا بر روی آن قسمت قرار می‌گیرد، و عبارت بلند کردن قواعد، از باب مجاز است، کانه آنچه را که بر روی قاعده قرار می‌گیرد، از خود قاعده شمرده شده، و بلند کردن بنا که مربوط بهمه بنا است، بخصوص قاعده، نسبت داده، و در اینکه فرمود: (از بیت) اشاره به همین عنایت مجازی است.
(ربنا تقبل منا انک انت السمیع العلیم) این جمله حکایت دعای ابراهیم و اسماعیل هر دو است، و به همین جهت لازم نیست کلمه (گفتند) و یا نظیر آن را تقدیر بگیریم، تا معنای آن (گفتند: پروردگارا) باشد، بلکه همانطور که گفتیم، حکایت خود کلام است، چون جمله: (یرفع ابراهیم القواعد من البیت و اسماعیل)، حکایت حال گذشته است، که با آن، حال آن دو بزرگوار مجسم می‌شود، کانه آن دو بزرگوار در حال چیدن بنای کعبه دیده می‌شوند، و صدایشان هم اکنون بگوش شنونده می‌رسد، که دارند دعا می‌کنند، و چون الفاظ آن دو را می‌شنوند، دیگر لازم نیست حکایت کننده به مخاطبین خود بگوید: که آن دو گفتند: (ربنا) الخ، و اینگونه عنایات در قرآن کریم بسیار است، و این از زیباترین سیاق‌های قرآنی است- هر چند که قرآن همه اش زیبا است- و خاصیت اینگونه سیاق این است که قصه‌ای را که می‌خواهد بیان کند مجسم ساخته، به حس شنونده نزدیک می‌کند، و این خاصیت و این بداعت و شیرینی در صورتی که کلمه: (گفتند) و یا نظیر آن را در حکایت می‌آورد، بهیچ وجه تامین نمی‌شد.

---