دور (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
دَوْر (به فتح دال و سکون واو ) از
واژگان نهج البلاغه به معنای گردش، دور به معنى حركت و برگشتن شى‌ء به جاى اولّى است. اين ماده به اين معنى نه بار در
نهج البلاغه آمده است.
دَوْر:
به معنای گردش است. در
اقرب الموارد گويد: دور به معنى حركت و برگشتن شى‌ء به جاى اولّى است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در مذمت ياران فرموده:
«إِذا دَعَوْتُكُمْ إِلَى جِهادِ عَدُوِّكُمْ دارَتْ أَعْيُنُكُمْ، كَأَنَّكُمْ مِنَ الْمَوْتِ فِي غَمْرَة» «چون شما را به
جنگ مى‌خوانم چشم‌هايتان به دوران مى‌افتد گويا در مستى و اغماى مرگ هستيد.»
(شرح‌های خطبه:
)
حضرت درباره اين‌كه خودش در مراكز بماند و يارانش به جنگ بروند فرموده:
«و انما انا قطب الرّحا تدور علّى و انا بمكانى فاذا فارقته استحار مدارها » «من قطب آسيابم كه سنگ آسياب بر دور من مى‌گردد و من در مكانم هستم، اگر از مكانم كنار روم مدار آسياب
حكومت متزلزل مى‌شود.»
(شرح‌های خطبه:
)
این کلمه نه بار در نهج البلاغه آمده است.
• https://lib.eshia.ir/۱۲۶۰۵/۱/۴۰۲/گردش قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «دور»، ج۱، ص۴۰۲.]
