رأفة (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رَأْفَة (به فتح راء و سکون همزه) از
واژگان نهج البلاغه به معنای رحمت شديد است. این ماده سه مرتبه در
نهج البلاغه آمده است.
رأفة به معنای رحمت شديد است. چنان‌كه در
اقرب الموارداقرب و
صحاح گفته است.
ولى
راغب آن‌را رحمت و مهربانى مطلق مى‌داند.
در
تفسير الميزان ذيل آيه ۱۴۳ از
سوره بقره فرموده: رأفت مخصوص به شخص مبتلى و گرفتار است و رحمت اعمّ است.
و اللّه اعلم.
امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره تأليف قلوب فرموده:
««لِيَتَأَسَّ صَغِيرُكُمْ بِكَبِيرِكُمْ، وَلْيَرأَفْ كَبِيرُكُمْ بِصَغيرِكُمْ، وَلاَ تَكُونُوا كَجُفَاةِ الْجَاهِلِيَّةِ»» «كوچكان شما از بزرگان پيروى كند، و بزرگان به كوچكان مهربان شوند، مانند ميان تهي‌هاى جاهليت نشويد.»
(شرح‌های خطبه:
)
امام (صلوات‌الله‌علیه) به برخى از فرمانداران مى‌نويسد: «دهقانان ديار تو شكايت كرده‌اند كه با آنان سخت‌گيرى مى‌كنى...»
««وَدَاوِلْ لَهُمْ بَيْنَ الْقَسْوَةِ وَالرَّأْفَةِ»» «ميان قساوت و رأفت حدّ متوسط را بگير.»
(شرح‌های نامه:
)
از اين ماده فقط سه مورد در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنایی، سید علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «رأفة»، ص۴۲۳.
