رباط
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رباط بمعنای بستن
اسب در نقطه معین است.
رِباط در
لغت چیزی را گویند که مَشک و
چهار پا و غیر آن را به وسیله آن ببندند و در
اصل، عبارت است از: بستن اسب در نقطهای معین و تأسیس
ساخلو برای
مرزبانی. جمع آن
رُبُطْ است.
در
اصطلاح، رباط و
مرابط به
مرز داری، اقامت گزیدن در مرز،
نگهبانی دادن در اطراف
کشور و مرزها،
دیدبانی برای آگاهی از احوال
دشمن و حفظ
کشور از
حمله آنان اطلاق میشود.
کمترین مدت برای صدق رباط و
مرابط سه روز است و بیشترین آن چهل روز. چنانچه
بیشتر از چهل روز در
مرز توقف کند،
جهاد محسوب میشود،... ولی
احمدبن حنبل گفته است: کمترین آن حدّی ندارد.
قرآن کریم درباره رباط و مرابطه میفرماید:
«یاایُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَ صابِرُوا وَ رابِطُو وَاتَّقُوا للَّهَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُون»
«ای کسانی که
ایمان آوردهاید، (در
مقابل مشکلات و
هوسها)
شکیبا باشید استقامت کنید و در برابر دشمنان نیز پایدار باشید و از مرزهای خود، مراقبت کنید. و از خدا بترسید تا رستگارشوید.»
«وَ اعِدُّوا لَهُمْ مَااسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ وَ مِنْ رِباطِ الْخَیْلِ تُرْهِبوُنَ بِهِ عَدُوَّ اللَّهِ وَ عَدُوَّکُمْ»
«هر نیرویی در
قدرت دارید، برای
مقابله با آنها ( دشمنان)، آماده سازید! و (همچنین) اسبهای ورزیده (برای
میدان نبرد)، تا به وسیله آن،
دشمن خدا و دشمن خویش را بترسانید.»
صاحب
تفسیر مجمعالبیان در ذیل
آیه اول مینویسد این آیه شریفه جمیع آنچه را برای
مکلف لازم است دربر دارد؛ زیرا «اصبرُوا» شامل انجام
عبادات و
ترک گناهان میشود. «صابروا» شامل چیزهایی است که در برابر دیگران باید انجام دهد، مثل
جهاد با
دشمن و مهمتر از آن جهاد با
نفس و «رابطوا» شامل
دفاع از
مسلمانان و
دین میشود و «واتقواالله» شامل پرهیز از همه
گناهان و
محرمات و عمل به همه
اوامر و
واجبات است.
و «رابطوا» یعنی در مرزها اقامت گزینید، اسبان را آماده نگهدارید و مترصد و
مستعد ّ برای نبرد با دشمن باشید.
رسول اکرم صلی الله علیه وآله فرمود:«رِباطُ لَیْلَةٍ فی سَبیلِ اللَّهِ خَیْرٌ مِنْ صِیامِ شَهْرَیْنِ»
«یک شب مرزبانی بهتر و ثوابش بیش از دو ماه روزه است.»
و نیز فرمود:«مَنْ رابَطَ یَوْماً وَ لَیْلَةً فی سَبیلِ اللَّهِ کانَ یَعْدِلُ صِیامِ شَهْرٍ وَ قِیامَهُ لا یَفْطَرُ وَ لایَنْفَنِلُ عَنْ صَلاتِهِ الّا لِحاجَةٍ»
«کسی که یک شبانه
روز در راه
خدا،
مرزبانی کند
پاداشش معادل کسی است که یک
ماه روزه گرفته و
شبها به
عبادت مشغول بوده و جز برای کار ضروری دست از
نماز نکشیده باشد.»
جمعی از نویسندگان، پژوهشکده تحقیقات اسلامی، اصطلاحات نظامی در فقه اسلامی، ص۶۵-۶۶.