رکی (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رَکیّ (به فتح راء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای چاه‌ها است.
رَّكيّه (به فتح راء مشدد) مفرد آن است.
یک مورد از اين ماده در
نهج البلاغه آمده است.
رَکیّ به معنای چاه‌ها است.
به تنها موردی که در نهج البلاغه به‌کار رفته است، اشاره می‌شود:
در مقام شكايت از مردم فرموده:
«اللَّهُمَّ قَدْ مَلَّتْ أَطِبّاءُ هذا الدّاءِ الدَّويِّ، وَ كَلَّتِ النَّزْعَةُ بِأَشْطانِ الرَّكيِّ! أَيْنَ الْقَوْمُ الَّذينَ دُعوا إِلى الاِسْلاَمِ فَقَبِلوهُ؟ وَ قَرَأُوا الْقُرْآنَ فَأَحْكَموهُ؟» یعنی: «خدايا طبيبان اين درد پر رنج خسته شدند و آبكشان به ريسمان‌هاى چاه‌ها بى‌طاقت گشتند، كو مردانى كه به
اسلام خوانده شده و قبول كردند و
قرآن را خواندند و جدّى گرفتند؟»
(شرح‌های خطبه:
)
یک مورد از اين ماده در نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «رکیّ»، ج۱، ص۴۶۸.
