سببیتى که از احکام وضعى به شمار مىرود، امرى است انتزاعی که از ترتب حکمى بر وجود چیزى در خارج گرفته مىشود، مانند اینکه شارع بگوید: هر کس چیزى را حیازت کند، مالک آن مىشود، یا هر کس بمیرد، اموال وى از آنِ وارثان او خواهد بود. از ترتب ملکیت بر حیازت و مرگ، سبب بودن حیازت و مرگ براى ملکیت انتزاع مىشود.