سعید بن هبةالله بن حسین
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوالحسن سعید بن هبةالله بن حسین، از بزرگترین اطبای
قرن پنجم
هجری است.
وی در
سال ۴۳۶ ق (۱۰۴۵ م) در
بغداد دیده به
جهان گشود و در همان شهر تا پایان
عمر زندگی نمود.
از اساتید او می‌توان به ابو علاء بن تلمیذ، ابوالفضل کتیفات و عبدان کاتب اشاره نمود. روزگار زندگی او مصادف با روزگار سلطنت المقتدی بامر الله (۴۶۷ ق- ۴۷۸ ق) و فرزندش المستظهر (۴۷۸ ق- ۵۱۲) بود که وی در دستگاه این دو
خلیفه عباسی، به خدمت مشغول بوده است و مدتی نیز سرپرستی بیمارستان عضدی بغداد به او واگذار شده بود. از محضر اطبای بسیاری بهره بردند که می‌توان به افراد اشاره کرد:
۱. ابوابرکات هبةالله ملکا بغدادی (۴۷۰ ق- ۵۷۰ ق).
۲. یحیی بن عیسی بن جزله (متوفی ۴۹۳ ق)
۳. امین الدوله ابن التلمیذ (۴۶۵ ق- ۵۶۰ ق).
۴. عبدالوهاب نیشابوری: وی نگاشته‌های استادش سعید بن هبة الله را به
خراسان برد.
او تالیفات بسیاری در
طب،
منطق و
فلسفه به رشته تحریر درآورده است که از آن جمله است:
۱. المغنی فی الطب
۲. الاقناع
۳. التلخیص النظامی
۴. کتاب خلق الانسان
۵. کتاب فی الیرقان
۶. مقالة فی صفات تراکیب الادویه: مؤلف در کتاب مغنی به این
اثر اشاره کرده است
۷. جوابات عن مسائل سئل عنها
۸. مقالة فی الحدود و الفرق: رساله‌ای در فلسفه است.
۹. مقالة فی تحدید مبادی الاقاویل الملفوظ بها و تعدیها
۱۰. کتاب الاسباب و العلامات عیون الانباء فی طبقات الاطباء
وی سرانجام پس از پنجاه و نه سال زندگی، به سال ۴۹۵ ق (۱۱۰۲ م) در بغداد دیده از
جهان فروبست.
منبع: نرم افزار طب، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی.
