سلیم (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سليم
سليم:(رَبَّهُ بِقَلْبٍ سَليمٍ) «سليم» از مادّه
«سلامت» است، و هنگامى كه سلامت به طور مطلق مطرح مى‌شود، سلامتى از هر گونه بيمارى اخلاقى و اعتقادى را شامل مى‌شود.
(إِذْ جَاء رَبَّهُ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ) (به خاطر بياور هنگامى را كه با قلبى سليم به پيشگاه
پروردگارش آمد.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: آمدن نزد پروردگار كنايه است از تصديق
خدا و
ايمان به او. و مؤيد اين معنا اين است كه مراد از قلب سليم آن قلبى است كه از هر چيزى كه مضر به تصديق و ايمان به خداى سبحان است خالى باشد، از قبيل شرک جلى و خفى، اخلاق زشت و آثار گناه و هر گونه تعلقى كه به غير خدا باشد و
انسان جذب آن شود و باعث شود كه صفاى توجه به سوى خدا مختل گردد. از اينجا روشن مى‌شود كه مراد از قلب سليم آن قلبى است كه هيچ تعلقى به غير از خدا نداشته باشد.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مكارم شيرازى، ناصر، لغات در تفسير نمونه،برگرفته از مقاله «سلیم»، ص۲۹۹.
