سوره مُلک
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سوره ملک، شصت و هفتمین سوره
قرآن کریم است.
«فرمانروایی و حکومت در دست خدای توانا است». سوره ملک با این فراز شروع می‌شود و از
خدا،
توحید، خلقت
زمین و
آسمان و حیوانات، روز قیامت،
پاداش و
کیفر، و
نعمت و
نقمت خدا سخن می‌گوید. به مناسبت وجود واژه «ملک» در آیه اول،
سوره را «ملک» نامیده‌اند.
غرض این سوره بیان عمومیت ربوبیت خدای تعالی برای تمامی
عالم است، در مقابل مسلک وثنی‌ها که معتقدند برای هر یک از نواحی عالم ربی جداگانه است که یا از خیل
فرشتگان است، و یا از مخلوقات دیگر، و خدای عزوجل
رب همه عالم نیست، بلکه تنها رب آن ارباب است و بس و به همین جهت در این سوره بسیاری از نعمت‌های الهی از
خلقت و
تدبیر را نام می‌برد، چون در حقیقت ذکر این نعمت‌ها استدلالی است بر ربوبیت عامه الهی.
به همین مناسبت است که سخن را با کلمه
تبارک آغاز کرده، چون این کلمه به معنای
کثرت صدور برکات از ناحیه خدای عزوجل است، و نیز مکرر جناب ربوبی را به صفت
رحمان که
مبالغه در رحمت است، می‌ستاید؛ چون رحمت همان عطیه در قبال استدعای حاجتمند است، و در این سوره سخنی هم از انذار و
تهدید آمده، و در آخر به مساله حشر و
قیامت منتهی می‌گردد.
مضامین
آیات آن به دو مساله خلاصه می‌شود: یکی دعوت به اینکه یگانگی او در
ربوبیت را بپذیرند، و دوم اینکه به معاد معتقد شوند. گفته شده این سوره به
شهادت سیاق آیاتش در مکه نازل شده است.
۱. به نظر بیش تر مکتب‌های تفسیری سی
آیه و به شمارش مکی ۳۱ آیه، ۳۳۰ یا ۳۳۷ کلمه و ۱۳۰۰، ۱۳۱۳ یا ۱۳۵۰ حرف دارد.
۲. در ترتیب نزول، هفتاد و هفتمین و در
مصحف شریف شصت و هفتمین سوره است.
۳. پس از
سوره طور و پیش از
سوره حاقه و پیش از
هجرت در
مکه نازل شد و هیچ آیه
مدنی ندارد.
۴. از نظر کمیت، از
سوره‌های مفصل و از نوع
طوال آن است که حدود نصف یک حزب را شامل می‌شود.
۵. در این سوره نسخی نیست.
۱. مباحث خداشناسی و اوصاف و افعال الهی؛
۲. آفرینش
آسمان و
زمین؛
۳.
مرگ و
حیات، وسیله
آزمایش الهی؛
۴.
معاد و
حشر و
نشر.
اسامی سوره ملک.
فرهنگ نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «سوره ملک».
