• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

سوره همزه

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



سوره همزه، یکصد و چهارمین سوره قرآن کریم می باشد و در مکه نازل شده است.



«همزه» صیغه مبالغه از ریشه «همز» به معنای عیب جویی و سخن چینی است. «لمزه» نیز صیغه مبالغه از ریشه «لمز» به معنای مسخره و غیبت کردن است. چون این سوره با همین دو واژه «همزة» و «لمزة» و با تهدید و هشدار به عیب جویان، غیبت کنندگان، مسخره گران و سخن چینان آغاز شده، به نام «همزة» و «لمزة» نامگذاری شده است.


این سوره تهدید شدیدی است به کسانی که عاشق جمع مالند، و می‌خواهند با مال بیش تر خود بر سر و گردن مردم سوار شوند، و بر آنان کبریایی بفروشند، و به همین جهت از مردم عیب‌هایی می‌گیرند که عیب نیست.




۱. نه آیه، ۳۳ کلمه ۱۳۰ یا ۱۳۴ حرف دارد.
۲. در ترتیب نزول، سی و دومین و در کتاب خدا یکصد و چهارمین سوره است.
۳. پس از سوره قیامت و پیش از سوره مرسلات در مکه و پیش از هجرت نازل شد و هیچ آیه مدنی ندارد.
۴. از نظر کمیت از سوره‌های مفصل و از نوع قصار آن شمرده شده است.
۵. گفته‌اند در این سوره نسخی نیست.




۱. هشدار و توبیخ عیب جویان، سخن چینان، غیبت کنندگان و مسخره گران؛
۲. هشدار و تهدید به ثروت اندوزان و محتکران.
[۲] هاشم زاده هریسی، هاشم، ۱۳۱۷، شناخت سوره‌های قرآن، ص۵۹۵.
[۳] رامیار، محمود، ۱۳۰۱ - ۱۳۶۳، تاریخ قرآن، ص۵۹۰.
[۵] جمعی از محققان، علوم القرآن عندالمفسرین، ج۱، ص۳۱۵.



۱. فیروز آبادی، محمد بن یعقوب، ۷۲۹ - ۸۱۷ق، بصائرذوی التمییزفی لطائف الکتاب العزیز، ج۱، ص۵۴۳.    
۲. هاشم زاده هریسی، هاشم، ۱۳۱۷، شناخت سوره‌های قرآن، ص۵۹۵.
۳. رامیار، محمود، ۱۳۰۱ - ۱۳۶۳، تاریخ قرآن، ص۵۹۰.
۴. مکارم شیرازی، ناصر، ۱۳۰۵، تفسیر نمونه، ج۲۷، ص۳۰۵.    
۵. جمعی از محققان، علوم القرآن عندالمفسرین، ج۱، ص۳۱۵.
۶. زرکشی، محمد بن بهادر، ۷۴۵ - ۷۹۴ق، البرهان فی علوم القرآن، ج۱، ص۱۹۳.    



فرهنگ نامه علوم قرآنی، بر گرفته از مقاله «سوره همزه».    



جعبه ابزار