سَمّاع (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سَمّاع
سَمّاع:(وَ فيكُمْ سَمَّاعُونَ) «سَمّاع» به معناى كسى است كه حال پذيرش و شنوايى او زياد است و بدون مطالعه و دقت، هر سخنى را باور مى‌كند. بنابراين، وظيفه مسلمانان قوى الايمان آن است كه مراقب اين گروه ضعيف باشند، مبادا طعمه منافقان گرگ صفت شوند. اين احتمال نيز وجود دارد كه
«سَمّاع» به معناى جاسوس و سخن‌چين بوده باشد يعنى در ميان شما پاره‌اى از افراد هستند كه براى گروه
منافقان جاسوسى مى‌كنند.
(لَوْ خَرَجُواْ فِيكُم مَّا زَادُوكُمْ إِلاَّ خَبَالًا و لأَوْضَعُواْ خِلاَلَكُمْ يَبْغُونَكُمُ الْفِتْنَةَ وَ فِيكُمْ سَمَّاعُونَ لَهُمْ وَ اللّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِمِينَ) (اگر آنها همراه شما (به سوى ميدان جهاد خارج مى‌شدند، جز اضطراب و ترديد و فساد، چيزى بر شما نمى‌افزودند؛ و به سرعت در بين شما به فتنه‌انگيزى و ايجاد تفرقه و نفاق) مى‌پرداختند؛ و در ميان شما، افرادى سست و ضعيف هستند كه به سخنان آنها كاملًا گوش فرا مى‌دهند؛ و
خداوند، ستمكاران را مى‌شناسد.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: سماع به معناى كسى است كه هر حرفى را زود مى‌پذيرد و باور مى‌كند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «سَمّاع »، ص۲۹۹.
