سَوَّل (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سَوَّل: (سَوَّلَ لَهُمْ وَ أَمْلى لَهُمْ)«سَوَّل» از مادّه
«سؤل» (بر وزن قفل) به معناى حاجتى است كه نفس آدمى نسبت به آن حريص است.
(إِنَّ الَّذِينَ ارْتَدُّوا عَلَى أَدْبَارِهِم مِّن بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمُ الْهُدَى الشَّيْطَانُ سَوَّلَ لَهُمْ وَأَمْلَى لَهُمْ) (به يقين كسانى كه بعد از روشن شدن راه هدايت براى آنها، پشت به آن كردند، شيطان اعمال زشتشان را در نظرشان زينت داده و آنان را با آرزوهاى طولانى فريفته است)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه تسويل كه مصدر سول است، به معناى جلوه دادن چيزى است كه نفس آدمى حريص بر آن است، به طورى كه زشتى‌هايش هم در نظر زيبا شود. و مراد از املاء امداد و يا طولانى كردن آرزو است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «سَوَّل»، ص۳۰۴.
