سید حیدر آملى از عرفاى بزرگ شیعه و از شاگردان فخر المحققین، فرزند علامه حلی، است. وى مفسر، محدث، فقیه، متکلم و عارف است. اصلیت او از آملمازندران، ولى بزرگ شده در بغداد و حله است و بنا به تقاضاى فخر الدین رساله رافعه الخلاف را تألیف نمود. علامه آملى در زمره اولین فقیهان و متکلمانی بود که میان تشیع و تصوف پیوند وثیق برقرار کرد. گرایش آملى بیشتر به تصوف بود; به طورى که وى صوفیان را شیعیان خاص مى نامید.
[۱]اعیان الشّیعه، ج ۶، ص ۲۷۱; الذریعه، ج ۲، ص ۷۲; روضات الجنات، ج ۲، ص ۳۷۷.
