سید موسی شبیری زنجانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
آیت‌الله سید موسی شبیری زنجانی در سال ۱۳۴۷ ق در شهر
قم در بیت
فقاهت و
تقوی به
دنیا آمد. وی یکی از افاضل و مدرسین نام آور
حوزه علمیه قم می‌باشد که به فضل و فضیلت مشهور و به متانت و دقت نظر موصوف هستند. ایشان اکنون در شمار مراجع تقلید بزرگ
شیعه قرار گرفته است.
«آیت‌الله سید موسی شبیری زنجانی» فرزند حاج سید احمد، در سال ۱۳۴۷ ق در شهر
قم در بیت
فقاهت و
تقوی و در دامن مادری پارسا چشم به جهان گشود. ایشان در این بیت و تحت توجهات والد عظیم الشانشان تربیت شده و پس از گذراندن تحصیلات ابتدائی، مقدمات و ادبیات را به پایان رساند.
وی از محضر پدر، آیت‌الله
محقق داماد و
آیت‌الله بروجردی دانش
فقه و
اصول را فرا گرفت.
پدر ایشان سالها در
مدرسه فیضیه قم، اقامه
نماز جماعت می‌نمود و بسیاری از بزرگان حوزه از جمله
امام خمینی رحمة‌الله‌علیه در
نماز وی شرکت می‌کردند.
ایشان تقریرات و دروس اساتید خود را به رشته تحریر درآورده و مطالعات متنوع و اطلاعات عمیق و دقیقی دارند. ایشان تالیفات عدیده‌ای در رشته‌های مختلف
علوم دینی دارند. مطالعات رجالی این استاد برجسته، زبانزد دانشمندان
شیعه می‌باشد. شیوه درس خارج فقه ایشان نیز تکیه بر مباحث رجالی، علاوه بر دقت در متن و دلالت روایات است.
این عالم بزرگ، شخصا هیچگاه علاقه‌ای به ورود به وادی
مرجعیت نداشته و آمدن نام او در لیست معروف جامعه مدرسین هم سبب نشد که او به ملزومات مرجعیت گردن نهد.
وی تنها به تدریس مشغول بوده و توانسته به عنوان یکی از مهمترین و فنی‌ترین استادان فقه حوزه علمیه قم مطرح شود. مباحث هر روز وی تایپ می‌شود و در قالب جزوه‌ای در جلسه بعد در اختیار طلاب قرار می‌گیرد.
ایشان همچون پدر، چندان علاقه‌ای نداشته که نامش بر سر زبان‌ها باشد. همه اثرگذاری‌ها و فعالیت‌های علمی و اجتماعی اش را بدون سروصدا پیش برده و از رسانه‌ای شدن ابا داشته است. ترجیح داده که زندگینامه‌ای از خود منتشر نکند و حتی انتشار رساله عملیه او نیز تابع چنین روندی بوده است. همین امر سبب شده که او تنها در زادگاه پدرانش (
زنجان) و یا بین برخی خواص مقلدانی داشته باشد.
ایشان از همان دوران حیات پدر و پا به پای او در مبارزات روحانیت حضور داشت و نامش در چند اعلامیه و نامه سرگشاده مشهور علیه مقامات وقت دیده می‌شود.
وی پس از انقلاب، ترجیح داد که به فعالیت‌های حوزوی ادامه دهد و زمزمه اعلام وی به عنوان
مرجع تقلید در اواخر حیات مرحوم آیت‌الله العظمی
اراکی قوت گرفت. او از آذر ۱۳۷۳ همزمان با شش
فقیه دیگر از سوی جامعه مدرسین حوزه علمیه قم به عنوان مرجع تقلید معرفی شد، اما خود وی ترجیح داد روند عادی تدریس و تحقیق را ادامه دهد.
ایشان اکنون در شمار مراجع تقلید بزرگ
شیعه قرار گرفته و تبحر ویژه وی در
علم رجال، دقت‌های روایی وی و اعتقاد او به «
عدم حجیت خبر واحد» او را به عنوان یکی از مراجع و فقهای ممتاز در مکتب
قم مطرح کرده است.
او اگرچه محضر علمای بزرگ
نجف را نیز درک کرده است و در درس خارج خود نیز عنایت ویژه‌ای به آرای حضرات آیات
حکیم و
خویی دارد، اما نگاه انتقادی پررنگ او در مباحث اصولی و فقهی در کنار اعتقاد وی به «
نظریه انسداد» در علم اصول فقه، عمل به فتاوای او را برای مقلدانش آسانتر کرده است.
۱- رساله توضیح المسائل.
۲-
المسایل الشرعیه.
۳-
مناسک حج.
۴-
کتاب النکاح.
۵- مناسک زائر.
۶- پیدایش اصول فقه و ادوار نخستین آن.
۷-
علم درایه، رجال و
تراجم.
نرم افزار تا حضور، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی.
