سیدعلی احمد عالم
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سیدعلی احمد عالم از علما، مدرسان و خطبای روشن اندیش
شیعه افغانستان در
قرن چهاردهم هجری بوده است.
وی در حدود ۱۳۱۰ ش در منطقه «خاک آغه» بهسود به
دنیا آمد. در همانجا خواندن و نوشتن را فراگرفت و پس از آن
ادبیات عرب و
منطق را خواند و سپس عازم حوزه علمیه
کابل گردید. در آنجا نزد [[|آیت‌الله حجت]] به مدت شش
سال درس خواند و به تشویق وی در ۱۳۳۵ و برای تکمیل تحصیلات خود به
ایران رفت و حدود شش سال در مدارس دینی
قم و
تهران فقه،
اصول،
کلام،
فلسفه و
هیات را آموخت و در ۱۳۴۱ به کابل بازگشت.
او در مدارس علمیه محمدیه و جامعه الاسلام به تدریس کتب دوره سطح پرداخت و همزمان برای خنثی کردن تبلیغات ضد دینی گروه‌های مارکسیست ـ که از اوایل دهه پنجاه شمسی در افغانستان گسترش یافته بودند ـ به تدریس کتاب‌های
اصول فلسفه و روش رئالیسم علامه طباطبایی و
فلسفتنا، تالیف
سیدمحمدباقر صدر پرداخت.
در این درس‌ها، علاوه بر طلاب، گروه برجسته‌ای از روشنفکران و دانشجویان شرکت می‌کردند و در جریان آن، مکاتب فلسفی
مارکسیسم و
لیبرالیسم از منظر اسلامی، نقادی می‌شد.
با وجود همه خطراتی که از سوی رژیم‌های ایران و افغانستان متوجه او بود، سال‌ها نمایندگی
امام خمینی را در آن کشور برعهده داشت و در نامه‌ای که در آذرماه ۱۳۵۷ امام خمینی به او نوشت، وی مجاز گردید تا
وجوه شرعی را از سوی ایشان، صرف مردم محروم افغانستان و طلاب و زندانیان آنجا نماید.
او دولت چپگرای دست نشانده
شوروی را هیچ گاه به رسمیت نشناخت و حاضر به کمترین نرمش و سازش با آن نشد و در محافل خصوصی و عمومی، از اقدامات ضد دینی و ضد ملی مقامات جدید افغانی انتقاد می‌کرد. سرانجام وی دستگیر شد و مدتی بعد به
شهادت رسید.
