• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

سیدعلی احمد عالم

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



سیدعلی احمد عالم از علما، مدرسان و خطبای روشن اندیش شیعه افغانستان در قرن چهاردهم هجری بوده است.



وی در حدود ۱۳۱۰ ش در منطقه «خاک آغه» بهسود به دنیا آمد. در همانجا خواندن و نوشتن را فراگرفت و پس از آن ادبیات عرب و منطق را خواند و سپس عازم حوزه علمیه کابل گردید. در آنجا نزد [[|آیت‌الله حجت]] به مدت شش سال درس خواند و به تشویق وی در ۱۳۳۵ و برای تکمیل تحصیلات خود به ایران رفت و حدود شش سال در مدارس دینی قم و تهران فقه، اصول، کلام، فلسفه و هیات را آموخت و در ۱۳۴۱ به کابل بازگشت.


او در مدارس علمیه محمدیه و جامعه الاسلام به تدریس کتب دوره سطح پرداخت و همزمان برای خنثی کردن تبلیغات ضد دینی گروه‌های مارکسیست ـ که از اوایل دهه پنجاه شمسی در افغانستان گسترش یافته بودند ـ به تدریس کتاب‌های اصول فلسفه و روش رئالیسم علامه طباطبایی و فلسفتنا، تالیف سیدمحمدباقر صدر پرداخت.
در این درس‌ها، علاوه بر طلاب، گروه برجسته‌ای از روشنفکران و دانشجویان شرکت می‌کردند و در جریان آن، مکاتب فلسفی مارکسیسم و لیبرالیسم از منظر اسلامی، نقادی می‌شد.


با وجود همه خطراتی که از سوی رژیم‌های ایران و افغانستان متوجه او بود، سال‌ها نمایندگی امام خمینی را در آن کشور برعهده داشت و در نامه‌ای که در آذرماه ۱۳۵۷ امام خمینی به او نوشت، وی مجاز گردید تا وجوه شرعی را از سوی ایشان، صرف مردم محروم افغانستان و طلاب و زندانیان آنجا نماید.


او دولت چپگرای دست نشانده شوروی را هیچ گاه به رسمیت نشناخت و حاضر به کمترین نرمش و سازش با آن نشد و در محافل خصوصی و عمومی، از اقدامات ضد دینی و ضد ملی مقامات جدید افغانی انتقاد می‌کرد. سرانجام وی دستگیر شد و مدتی بعد به شهادت رسید.
[۱] شفایی، حسین، زندانیان روحانیت تشیع در افغانستان، ص۸۲-۸۹.
[۲] ناصری‌داودی، عبدالمجید، مشاهیر تشیع در افغانستان، ج۲، ص۱۷۰-۱۷۳.



۱. شفایی، حسین، زندانیان روحانیت تشیع در افغانستان، ص۸۲-۸۹.
۲. ناصری‌داودی، عبدالمجید، مشاهیر تشیع در افغانستان، ج۲، ص۱۷۰-۱۷۳.







جعبه ابزار