سیمای امام مهدی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

احادیثی معتبر از شیعه و سنی ویژگی‏های امام مهدی (ع) را ترسیم کرده‏اند.

---

بنابر روایات، آن امام همام (ع) چهره‏ای گندمگون دارد با ابروانی کشیده، چشمانی سیاه و درشت و نافذ، شانه پهن، دندان‏هایی براق و با فاصله، بینی کشیده و زیبا و پیشانی بلند. استخوان‌بندی‏اش استوار و خوش ترکیب است و انگشتانی درشت دارد.
گونه‏هایش گم‌گوشت و اندکی به زردی می‏گرایند. بر گونه راستش خالی سیاه جای گرفته است. عضلات بدنش ورزیده و پیچیده‏اند. بلندی موی سرش به قدری است که به لاله گوش رسیده است.
چهره‏اش در هاله‏ای از شرم بزرگوارانه و شکوهمند پوشیده است و نشان از حشمت و شکوه رهبری دارد. نگاهش آدمی را دگرگون می‏کند و خروشش دریاسان است و فریادش همه‏گیر.

۱.۱ - از پیامبر اکرم

پیامبر اسلام (ص) درباره ویژگی‏های ظاهری او می‏فرماید: «مهدی از من است. پیشانی‏اش گشاده است و نورانی، و بینی‏اش باریک و کشیده.»
ر روایتی دیگر می‏فرماید: «مهدی از نسل‌ من است. سیمایش همچون ماه تابان است و صورتش گرد و درخشان. رنگش عربی (گندمگون‏) است و جثه‏اش اسرائیلی (راست قامت و بلند) است.»
نیز فرموده است: «مهدی طاووس اهل بهشت است و هاله‏ای از نور او را احاطه کرده است.»
در روایتی دیگر آمده است: «محاسنش انبوه است و بر گونه راست، خالی زیبا دارد.»

۱.۲ - از حضرت علی

امام علی (ع) نیز او را چنین وصف می‏کند: «چهره‏اش زیبا است و موهایش فریبا و درخشندگی صورتش بر سیاهی محاسنش غلبه دارد.»

---

همان گونه که احادیث و روایات فراوانی درباره سیمای ظاهری امام مهدی (ع) نقل کرده‏اند، درباره سیمای باطنی و صفات اخلاقی‌اش نیز بسیار نقل کرده‏اند.

۲.۱ - از امام حسین

از آن جمله است روایتی که امام حسین (ع) می‏فرماید: «مهدی را از وقار و سکینه‏اش خواهید شناخت و اینکه حلال و حرام را می‏شناسد و همگان بدو نیازمندند و او از همه بی‌نیاز.»

۲.۲ - از امام باقر

امام باقر (ع) می‏فرماید: «چهره‏اش سرخ و سفید است و همانند ستارگان می‏درخشد. موی سرش پُر است و دندان‌های پیش‏اش سفید و درخشان‏اند و با فاصله. پیشانی‏اش بلند و تابناک است.»

۲.۳ - از امام صادق

در روایتی از امام صادق (ع) آمده است: «چون ظهور می‏کند، کهنسال است؛ ولی جسم و سیمای او جوان است. نیروی فراوانی دارد و زورمند است....اگر بر کوه‏ها بانگ برزند، فرو می‏ریزند.»

۲.۴ - از امام رضا

امام رضا (ع) می‏فرماید: «خوی نیک او همانند جدّش پیامبر اکرم (ع) است. به مردم از خود آنان دلسوزتر است، از پدر و مادر بر آنان مهربان‌تر است و خضوعش در پیشگاه خداوند از هر کس بیش‏تر است. اگر مردمان را به کاری فرا می‏خواند، خود بدان پایبندتر است و اگر از چیزی منعشان می‏کند، خود بیش‏تر از آن گریزان است. دو نشانه آشکار دارد: یکی دانش بیکران و دیگری دعای مستجاب. آن‌چه در آینده خبر می‏دهد به صورت پیمانی است که از پدران خود از رسول اکرم (ص) به ارث برده است.»
هم‌چنین می‏فرماید: «مهدی جامه‏ای خشن می‏پوشد و نان جو می‏خورد.»

---