شانِئ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شانِئ: (إِنَّ شانِئَكَ هُوَ الْأَبْتَرُ) «شانِئ» از مادّه
«شَنَئآن» (بر وزن ضربان) به معناى عداوت، كينه‌ورزى و بدخلقى، به معناى كسى است كه داراى اين وصف باشد.
(إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكَوْثَرَ) (و بدان دشمن تو به يقين ابتر و بريده نسل است)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: با در نظر گرفتن اينكه كلمه ابتر در ظاهر به معناى اجاق كور است و نيز با در نظر گرفتن اينكه جمله مذكور از باب قصر قلب است، چنين به دست مى‌آيد كه منظور از كوثر، تنها و تنها كثرت ذريه‌اى است كه خداى تعالى به آن جناب ارزانى داشته (و بركتى است كه در نسل آن جناب قرار داده) و يا مراد هم خير كثير است و هم كثرت ذريه، چيزى كه هست كثرت ذريه يكى از مصاديق خير كثير است و اگر مراد مساله ذريه به استقلال و يا به طور ضمنى نبود، آوردن كلمه
(ان) در جمله
(إِنَّ شانِئَكَ هُوَ الْأَبْتَرُ) فايده‌اى نداشت، زيرا كلمه
(ان) علاوه بر تحقيق، تعليل را هم مى‌رساند و معنا ندارد بفرمايد ما به تو حوض داديم، چون كه بدگوى تو اجاق كور است و يا بى خبر است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «شانِئ»، ص۳۰۹.
