شبهه بدوی خام
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شبهه بدوی به
شکّ مکلَّف در توجّه به
تکلیف گویند.
شبهه بدوی، مقابل شبهه مقرون به
علم اجمالی بوده و به این معنا است که مکلف در توجه
تکلیف شرعی به خود شک میکند و نمیداند آیا الزامی بر او هست یا خیر و علم اجمالی به ثبوت تکلیف نیز ندارد، مانند: شک در
حرمت استعمال دخانیات.
مشهور اصولیها اعتقاد دارند شک بدوی در تکلیف بعد از جستجو و بررسی در مظان دلیل مجرای
اصل برائت است؛ به خلاف اخباریها که به تفصیل معتقد شده و در شبهه بدوی وجوبی، برائت و در شبهه بدوی تحریمی،
اصل احتیاط جاری مینمایند؛ ولی هر دو گروه در شبهه بدوی، قبل از جستجو و بررسی در مظان دلیل، احتیاط جاری میکنند.
منشا شک در شبهه بدوی، یا
اجمال نص ، یا
فقدان نص ، یا تعارض دو خبر و یا اشتباه در امور خارجی میباشد.
فرهنگ نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «شبهه بدوی».