شهادت پسران عزره غفاری در کربلا
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
از جمله شهدای
روز عاشورا در
دفاع از
امام حسین (علیه‌السّلام) عبدالله و عبدالرحمن، پسران
عزره غفاری بودند، که در کنار امام حسین (علیه‌السّلام) جنگیدند تا به
شهادت رسیدند.
هنگامی که
یاران حسین (علیه‌السّلام) دیدند که تعداد افراد
دشمن از آنها بسیار زیادتر است، و دریافتند که توان حفظ
جان حسین و جان خود را ندارند، برای کشته شدن در پیشگاه آن حضرت، از یکدیگر سبقت می‌گرفتند.
عبدالله و عبدالرحمن، پسران عزره غفاری، خدمت
امام حسین رسیدند و عرضه داشتند:
سلام بر تو‌ای اباعبدالله،
دشمن، ما را در برگرفته (و به تو نزدیک شده است)، و ما دوست داریم در دفاع از شما و پیش رویت به شهادت برسیم. امام (علیه‌السّلام) فرمود: مرحبا به شما، نزدیک شوید. آن دو، به امام نزدیک شدند و در کنار امام به
جنگ پرداختند؛ و یکی از آن دو چنین رجز می‌خواند:
قد علمت حقا بنو غفار•• • وخندف (قبایل عربی که از نسل
الیاس بن مُضر بن نزار، یکی از اجداد اعلای پیامبر بودند، خندف» یا «بنی خندف» نامیده می‌شدند.)
بعد بنی نزار
لنضربن معشر الفجار•• • بکل عضب صارم بتار
یا قوم ذودوا عن بنی الاحرار•• • ابالمشرفی («مشرفی» نوعی
شمشیر است که منسوب به مشارف
شام است.گفته شده که این نوع شمشیر، منسوب به مکانی در
یمن است نه مشارف شام. («مشارف» به معنای منطقه بلند و ارتفاعات است).
و القنا الخطار
«
قبیله بنی غفار و خندف و بنی نزار به خوبی دانسته‌اند که ما، گروه بدکاران را با تیغ تیز و شمشیر بران می‌زنیم. ای مردم، با شمشیر مشرفی و نیزه‌های تیز، از خاندان آزادگان دفاع کنید».
آن دو جنگیدند تا به شهادت رسیدند.
به
روایت مرحوم
صدوق، بعد از
حبیب بن مظاهر عبدالله بن عزره (در نسخه موجود اهالی صدوق، به جای «عزره»، «ابی عروه» ضبط شده است.) به مبارزه رفت و چنین رجز خواند:
قد علمت حقاً بنو غفار•• • انی اذب فی طلاب الثار
«قبیلهٔ بنی غفار به خوبی دانسته‌اند که من از (مسئلهٔ) خونخواهی شهیدان دفاع می‌کنم».
او بعد از اینکه عده‌ای از آنها را به هلاکت رساند، خود به شهادت رسید.
پیشوایی، مهدی، مقتل جامع سیدالشهداء، ج۱، ص۷۸۹ - ۷۹۰.
