شَطَط (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شَطَط: (لَقَدْ قُلْنآ إِذاً شَطَطاً) «شَطَط» (بر وزن وسط) به معناى خارج شدن از حدّ اعتدال و افراط در دورى است؛ لذا به سخنانى كه بسيار دور از حق است، «شطط» گفته مى‌شود و اگر به حاشيه نهرهاى بزرگ «شط» مى‌گويند، به خاطر آن است كه از آب فاصله زياد دارد و ديوارهاى آن بلند است.
ترجمه و تفاسیر آیات مرتبط با
شَطَط:
(وَرَبَطْنَا عَلَى قُلُوبِهِمْ إِذْ قَامُوا فَقَالُوا رَبُّنَا رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ لَن نَّدْعُوَ مِن دُونِهِ إِلَهًا لَقَدْ قُلْنَا إِذًا شَطَطًا) (و به دل‌هايشان نيرو بخشيديم در آن هنگام كه قيام كردند و گفتند: پروردگار ما، پروردگار آسمان‌ها و زمين است؛ هرگز غير او معبودى را نمى‌خوانيم؛ كه اگر چنين كنيم، سخنى به گزاف گفته‌ايم)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه شطط به معناى خروج از حد و تجاوز از حق است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
(وَأَنَّهُ كَانَ يَقُولُ سَفِيهُنَا عَلَى اللَّهِ شَطَطًا) (و اين‌كه سفيه ما ابليس درباره خداوند سخنان ناروا مى‌گفت)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه شطط به معناى سخن دور از حقيقت است.
(دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «شَطَط»، ص۳۱۳.
